Home - Kynologie - De duitse herdershond - Trammelant met de maag
De maag is onderdeel van het spijsverteringskanaal en bevindt zich voor in de buikholte. In de maag begint de feitelijke spijsvertering. De voedselbrij wordt hier gekneed en vermengd met spijsverteringssappen zoals bijvoorbeeld maagzuur.
Aan het begin van de maag bevindt zich een sluitspier (cardia) die de verbinding met de slokdarm afsluit. Aan het eind van de maag is ook een sluitspier (pylorus) aanwezig die het transport naar de darm regelt. Als de voedselbrij voldoende doorkneed is en een bepaalde vloeibaarheid heeft dan wordt de voedselbrij in kleine porties afgegeven aan de dunne darm.
De maag is aan de binnenzijde bedekt met een slijmvlies en veranderingen aan dit slijmvlies geven al snel problemen. Bij irritatie van dit slijmvlies zal de hond gaan braken. Braken is het belangrijkste signaal van de maag dat er iets niet in orde is. Er zijn verscheidene mogelijke oorzaken voor braken, slechts enkele worden hieronder genoemd.
De diagnosestelling is niet altijd eenvoudig en vereist specialistische apparatuur en kennis.
Braken is een serieus symptoom. Een aantal ernstige aandoeningen gaat gepaard met braken en hierbij is het zaak dat er met spoed naar de oorzaak van het braken wordt gezocht. Enkele voorbeelden zijn: onophoudelijk braken, braken zonder dat iets geproduceerd wordt, braken met omvallen, bloed braken, braaksel dat eruit ziet en ruikt naar dunne ontlasting en de combinatie van braken en diarree.
Braken geeft aanleiding tot verlies van belangrijke stoffen voor het lichaam, de patiënt droogt uit door verlies van vocht en braken is zeer vermoeiend voor de patiënt. Dit betekent dat wanneer uw hond langere tijd braakt het raadzaam is een dierenarts te raadplegen.
Het braaksel kan vele gezichten hebben: helder, geel, wit-schuimig, roze tot rood, groen en bruin zijn de kleuren die voor kunnen komen. Daarnaast kan het braaksel variëren van waterig tot vast.
Als honden zich niet lekker voelen gaan ze gras eten. Kennelijk weten ze van nature dat dit braken opwekt en ze hopen zo van hun kwaaltje af te komen. Honden die regelmatig gras eten zonder braken kunnen dit blijven doen, het verdient echter aanbeveling om gras eten te verbieden. Gras eten is geen teken van een tekort aan een bepaalde voedingsstof.
Een aangeboren afwijking die niet zeldzaam is, is de afwijking aan de pylorus. Dit probleem is te herkennen aan het feit dat de (meestal jonge) hond plotseling krachtig braakt, het zogenaamde projectielbraken.
Oorzaken zoals bacteriën, virussen, gras en haren kunnen het slijmvlies irriteren wat aanleiding geeft tot braken. Ook vreemde voorwerpen kunnen door de hond verorberd worden en aanleiding vormen tot braken. Enkele jaren geleden troffen wij in de maag van een chronisch brakende en vermagerende Mastino Napolitano een complete lederen voetbal aan!
B. Carrière, Dierenkliniek Ermelo