Breuken, ontwrichtingen en kneuzingen

Home - Kynologie - De duitse herdershond - Breuken, ontwrichtingen en kneuzingen

Bij ongelukken is het mogelijk dat behalve verwondingen van de zachte lichaamsweefsels, zoals de huid en spieren, ook het bot is verwond. Wanneer dit is gebroken of versplinterd, spreken wij van een fractuur.

Hoe kunnen wij een fractuur herkennen?

Meestal kunnen wij één of meer van de volgende verschijnselen waarnemen:

pijnlijkheid van de fractuurplaats;
onvermogen om het desbetreffende lichaamsdeel te belasten (poot hangt er "Slap" bij);
het lichaamsdeel kan een abormale stand hebben;
de zwelling op de fractuurplaats door bloeding of wondvocht.

Eerste hulp bij fracturen:

Enkele richtlijnen volgen hier:

de zwelling op de fractuurplaats door bloeding of wondvocht.
Patiënt warm houden in verband met shock en bloedingen;
Het dier zo gerieflijk mogelijk neerleggen op een deken of plank, waarop later ook het vervoer kan plaatsvinden;
Voor het vervoer eventueel een noodspalk aanleggen. Dit is alleen mogelijk bij een fractuur van één van de poten. Het principe is hetzelfde als bij een drukverband, maar het verband moet heel losjes worden gelegd, omdat enige tijd na het ontstaan van de fractuur nog aanzienlijke zwellingen kunnen optreden. Op de dikke wattenlaag worden twee of drie latjes gelegd, die met verbandgaas en eventuele Leukoplast op hun plaats worden gehouden;
na het telefoontje aan de dierenarts, gaan wij het dier vervoeren. Tijdens het vervoer wordt de gebroken poot ter weerszijde van de fractuurplaats ondersteund. Dit is nog belangrijker, wanneer wij niet in de gelegenheid zijn een noodspalk aan te leggen!

De omvang en de ernst van de fractuur kan worden vastgesteld door de dierenarts. Enkele bijzondere fracturen verdienen nog wat extra aandacht.:

Fractuur van de wervelkolom: meestal zien wij een "knak" op de plaats van de fractuur en wanneer het door het wervelkanaal lopende ruggemerg is beschadigd, zien wij dikwijls verlammingen van de achterhand. De controle over de urinelozing en ontlasting is vaak verdwenen. De voorpoten worden krampachtig naar voren gestrekt. Nauwelijks hoeven wij te vermelden dat dit een zeer ernstige situatie is, zo niet hopeloos. Het zieke dier moet absoluut vlak liggend en met een minimum aan beweging van de wervelkolom worden vervoerd.
Ribfractuur: hoewel deze breuk op zich niet zo ernstig is, kunnen complicaties ontstaan, wanneer één van de scherpe botstukken in de longen prikt. Op de plaats van de opening zien wij dan een zwelling ontstaan, veroorzaakt door lucht. Wanneer wij zacht over de zwelling strijken, geeft dit een knisperend gevoel. Als er hiernaast ook nog een verwonding aan de huid is, is er een verbinding met de buitenlucht. Het dier wordt snel benauwd. Dit is een spoedgeval!

Hoe geneest een fractuur?

Hoewel dit proces niet tot de eerste hulp behoort, is het toch interessant om te weten welke mogelijkheden er zijn. De oude vetrouwde methode van een goed zittend spalkverband is in vele gevallen nog de aangewezen methode om een fractuur tot genezing te brengen. Daarnaast zijn er moderne technieken met behulp van schroeven, pennen en platen die operatief worden aan- of ingebracht. Hoewel dat een meer kostbare methode is dan spalken, is dit voor sommige fracturen de enige methode om een kans op volledig herstel te maken.

Ontwrichtingen

Wij spreken van ontwrichtingen wanneer de onderlinge verbinding van botten door middel van een gewricht verbroken is. Als dit het geval is, wordt de poot - evenals bij een fractuur - niet belast. Op de plaats van de ontwrichting kunnen wij pijn en zwelling waarnemen. Een veel voorkomende ontwrichting is die van de heup: de heup is uit de kom. Oorzaak kan een val of een aanrijding zijn. De heupkop is hierbij vrijwel altijd schuin boven de heupkom terechtgekomen. Het lijkt daardoor alsof het been plotseling korter is geworden. De heupkop dient binnen enkele uren weer op zijn plaats getrokken te worden, hetgeen altijd onder narcose plaatsvindt.

Kneuzingen