Home - Kynologie - De duitse herdershond - De voeten
Ritmeester von Stephanitz, de schepper van de Duitse Herdershond, schrijft in zijn boek over de "voeten" van deze honden als volgt: De voeten moeten rond zijn, naar boven toe gebogen en de tenen moeten goed tegen elkaar gesloten zijn. Zulke voeten noemt men "kattevoeten". Platte voeten met lange tenen noemt men "hazevoeten". Dit soort voeten is schadelijk voor het uithoudingsvermogen, omdat ze, zoals elke "platvoet", bij het gaan de stoot bij het neerkomen van de voorpoten onvoldoende opvangt.
Verder zijn de lange dunne kootjes van de tenen en de gewrichten daartussen gauw beschadigd of gekneusd.
Bij in het wild levende familieleden van de hond zijn de voeten, evenals de middenvoetsbeentjes sterk en goed van spieren voorzien. Dit is nodig voor het vasthouden van de gevangen prooi en het afscheuren van stukken vlees van die buit. Naderhand, wanneer het dier verzadigd is, maakt hij voor het begraven van het overgebleven gedeelte van de buit een gat om het daarin te kunnen verstoppen. Ook hierbij zijn krachtige poten van heel groot belang. Bij onze Herdershonden dienen de poten eveneens zo gebouwd te zijn. Goed gesloten tenen zijn van belang om beschadigingen te voorkomen door binnendringende steentjes of andere harde voorwerpen. Platte uit elkaar staande tenen noemt men "spreidtenen". Zij verminderen het uithoudingsvermogen.
Bij honden die veel op losse zandgrond of natte weilanden hun werk moeten doen, mogen de tenen wat uit elkaar staan, daar een grotere oppervlakte van de voetzool het diep wegzakken in het zand of het natte weiland zal tegen gaan.
De voetzolen kunnen bij de gebruikshond niet hard en stevig genoeg zijn. Dus is beweging voor de hond een eerste vereiste. De nagels dienen zwart, althans donker te zijn, verder kort en sterk. Ze moeten geschikt zijn om te krabben en te graven. Nagels die op klauwen gaan lijken duiden er op, dat de hond onvoldoende beweging krijgt, althans onvoldoende beweging op harde steenachtige bodem. Ook bij slappe voeten voorvoeten heeft men gauw last van te lange nagels.
Dergelijke nagels dient men op gezette tijden in te korten. Het beste gaat dit met een stevige nageltang, waarbij men er voor dient te zorgen, dat men niet in het "leven" knipt, daar dit zeer pijnlijk is. Alleen dus de punten afknippen.
Voor het knippen der nagels voldoet uitstekend de nageltang volgens Hauptner. Wij kochten deze tang in een winkel voor staalwaren. Bij het dichtknijpen schuift een holgeslepen mes naar voren en snijdt de punt van de nagel, die door de opening van de tang vastgezet is, af. De hond op zijn zij leggen en laten vasthouden. Aan de onderkant der nagels ziet men gemakkelijk, hoever men knippen kan zonder in het leven te komen.