Home - Kynologie - De duitse herdershond - De hond en de postbode
Voor menig postbode is het werk dat hij doet niet altijd even ongevaarlijk. Daarbij laten we het steeds drukkere verkeer, waar hij of zij door weer en wind doorheen moet, even buiten beschouwing. We hebben het over verraderlijke gleuven, waarachter bijtgrage hondenkaken de komst van de postbode gretig afwachten.
De reden waarom honden nogal fel reageren op postbodes, is heel gemakkelijk te geven. Het is in eerste instantie geen agressiviteit tegen zijn uniform. Honden zijn niet zo modegevoelig. Het is agressiviteit die zich ontwikkelt op de grens van het territorium van de hond. Honden leven in de natuur in een territorium. Dit is hun leefgebied en hier wordt gejaagd, verdedigd en voortgeplant. Gevaar voor de groep honden ontwikkelt zich altijd het eerst aan de grens van het territorium. Het is ook belangrijk, dat als er verdedigd moet worden, dit aan die grens gebeurt.
En zo zit dat ook in de huissituatie. De voordeur, het tuinhekje, de galerij, de auto en zelfs het uiteinde van de riem tijdens het wandelen, zijn grenzen van verschillende territoria voor onze huishond. Dit is ook de reden waarom de meeste honden zo tekeer kunnen gaan als de voordeurbel gaat. De baas staat op vanuit zijn stoel en gaat naar die grens. Hierbij geeft hij dus eigenlijk aan dat er groot alarm is. Er is iets aan de hand bij de voordeur. Een goede hond gaat dan meehelpen het territorium te verdedigen. En het klopte. Er stonden vreemden bij die voordeur. Vreemden die in het territorium mogen komen. Na verloop van tijd zal de hond dit accepteren, alhoewel de meeste toch nog blaffend meerennen naar de voordeur als de bel gaat.
Bij de postbode ligt dit iets antlers. Die komt naar de voordeur. Hij belt niet, maar rommelt aan die voordeur en de hond slaat aan. En dit aanslaan werkt. De postbode verdwijnt weer en de hond heeft het gezin gered uit een gevaarlijke situatie. Maar die postbode komt de volgende dag weer terug. En weer moet de hond ingrijpen en weer wint hij de strijd met de postbode, die in de ogen van de hond met zijn staart tussen de poten afdruipt. En dit gedrag wordt dag op dag versterkt. En die postbode houdt maar aan. Dit is ook een reden waarom honden buiten ineens agressief gaan doen tegen postbodes. Dat zijn immers de ordeverstoorders bij hun huizen.
Nog erger wordt het als honden in de hal kunnen komen, waarbij zij bij de brievenbus kunnen komen. Vaak wordt dan eerst de agressiviteit, die dus heel verklaarbaar is, uitgeleefd op de post. Nog veel interessanter wordt het als de postbode met zijn vingers door de gleuf komt. En dit moet nogal eens, om te zorgen dat wij onze post netjes krijgen bezorgd. Dan worden die vingers doelwit nummer een. En veel postbodes zijn op die manier al eens in hun vingers gebeten. En dat maakt hun werk er niet leuker op.
Marian Servaas