Home - Kynologie - De duitse herdershond - Mijn hond gromt bij z'n etensbak
Deze week kreeg ik van een bezorgde mevrouw een telefoontje over haar grommende pup bij de etensbak. Ze had gelezen dat je je hood al op jonge leeftijcl er aan moet laten wennen dat je als baas altijd aan z'n etensbak kan komen. Om dat te oefenen moest je tijdens het eten met je hand door de bak roeren en af en toe de bak weg nemen. Ze was daar zeer fanatiek mee aan de gang gegaan, want binnenkort zou het kind (dat nu nog in de box zat) wat meer over de grond gaan kruipen, waardoor een confrontatie met de hond niet uit te sluiten was. Voor die tijd moest de pup er dus aan gewend zijn dat mensen aan z'n eten konden komen! Aan de ene kant heeft deze mevrouw gelijk: als baas -de ranghoogste- moet je aan het eten van je hond kunnen komen. Aan de andere kant maakte ze nogal wat fauten door de wijze waarop ze de pup van 16 weken dit wilde leren. Een apart verhaal is het rondkruipen van kleine kinderen terwijI de hond aan het eten is. Bij het bestuderen van hondengedrag kijken we vaak naar de gedragingen van honden of wolven in het wild. Wanneer wolven met elkaar een proof hebben gevangen (en dat gebeurt echt niet iedere dag), dan mag de ranghoogste als eerste eten. Als hij/zij genoeg heeft, komt de volgende aan de beurt, net zolang totdat iedereen heeft gehad. Soms blijft er voor de ranglaagsten niets over. De alfa-wolf komt, nadat hij z'n buik heeft volgegeten, niet meer terug om een tweede portie te halen. Wanneer je dus als baas thuis de etensbak van de hond weg haalt is dit niet een handeling die te vergelijken is met het gedrag van wolven in het wild. Eenmaal begonnen met eten, verdedig je je eten, zelfs tegenover een ranghogere. lk, als mens, zou het ook niet prettig vinden wanneer de ober in het restaurant mijn biefstuk zou weghalen als ik er nog maar twee happen van gegeten had. Hoogst waarschijnlijk zou ik m'n bord stevig vastpakken. Het agressieve gedrag van een pup bij de voerbak is zo te verklaren. Dit gedrag is vaak sterker als een pup in de eerste weken van z'n leven ook heeft moeten knokken voor z'n eten; denk maar aan een grote voerbak voor alle pups samen. In zo'n geval geldt het recht van de sterkste en kan het dus goed voorkomen dat een of meerdere pups uit een nest te weinig te eten krijgen. Hoe leer je een pup dan dat je als baas aan z'n eten moet kunnen komen? Niet door eten weg te halen maar door er eten bij te doen. Meet de hoeveelheid voer af die de pup voor die maaltijd krijgt, doe een gedeelte in de voerbak en wacht tot de pup dat opgegeten heeft. Dan kan je nog een handje voer in de lege voerbak doen, een voerbak waar de hond nog met z'n kop in zit. Een hand in de voerbak betekent dan voer er bij in plaats van voer weg nemen.Op deze manier leert een hond dat een hand in z'n voerbak helemaal niet bedreigend hoeft te zijn. Ditzelfde principe pas je oak toe als je hond een botje heeft of z'n speelgoed niet los wil laten. Je kunt proberen de bek van je hond open te wrikken, maar meestal heeft dat een averechtseffect. Je hond raakt er nog meer opgewonden Van en houdt het voorwerp steeds fanatieker vast. Beter is in dit geval de zgn. "ruiltruc" toe te passen. Neem lets in je hand dat de hond nog lekkerder vindt dan datgene wat hij in z'n bek heeft; een lekker hondenbrokje, een stukje kaas of worst doet wonderen. Houdt dit voor de neus van de hond, terwijI je tegelijkertjjd het speeltje of botje vast pakt (zonder dat je er aan trekt). Je hond wil het stukje kaas pakken en moet het andere voorwerp wel loslaten.Precies op dat moment geef je het commando 'los' en de hond krijgt het stukje kaas als beloning. Pups hebben zo heel snel door wat 'los' betekent, maar ook volwassen honden is het op deze manier nog aan te leren. Als je maar iets hebt om te ruilen.
Etende honden en kinderen is een ander verhaal. Kinderen, vooral als ze nog klein zijn en kruipen, hebben geen overwicht over een hond. Een hond ziet een kind niet zoals hij een volwassene ziet: van een volwassene accepteert hij dat die zich als een ranghogere gedraagt, van een kind niet. Daarbij komt dat een hond van een ranghogere niet verwacht dat die zijn eten weer afpakt, van een ranglagere ('t kind) verwacht hij dit wet. In de ogen van de hond heeft hij dus het recht z'n eten te verdedigen t.o.v. dit kind. De kans dat dit gebeurt is kleiner wanneer de baas hierbij aanwezig is. Om risico's te voorkomen is het beter de hand in alle rust te laten eten. Behalve dat het beter is, heeft onze hand daar oak recht op.
Nog even iets over de manier van eten van ooze hond. Honden schrokken hun eten naar binnen. Vaak lijkt het alsof ze niet eens de moeite nemen om hun eten te kauwen. Wanneer je een erg grate schrokker hebt kan het helpen je hond wat grotere brokken te geven, hij wordt dan gedwongen wat meer z'n kiezen te gebruiken. Tevens is het goed om de bak van de hond op een verhoogde plaats (bv. in een standaard) neer te zetten. Hij hapt dan wat minder lucht naar binnen zodat de kans op braken e.d. minder wordt.
De mevrouw aan de telefoon is eerst met twee voerbakken aan de gang gegaan (de lege ruilen voor een voile) omdat haar hond te agressief was wanneer ze met een hand in de buurt van de bak kwam. Na een paar dagen was ze in staat om het restant van de brokjes in de bak van haar hond te doen. Wanneer de bak van de hond leeg was werd deze weggehaald om elke mogelijke confrontatie met het kruipende kind uit de weg te gaan. Voorlopig laat ze het kind nog even in de box spelen terwijl de hond eten krijgt.
M. Servaas