Rob's web

Blaffen als bijdrage tot beter begrip

Home - Kynologie - De duitse herdershond - Blaffen als bijdrage tot beter begrip


Heeft de hond ons werkelijk iets te zeggen? Of is hondengeblaf niets meer dan lawaai, alleen maar bedoeld om aandacht te vragen? Wil de hond op deze manier zijn gevoel weergeven - of is het blaffen alleen maar herrie zonder betekenis en zonder duidelijke regels? Persoonlijke ervaringen of een gevoelsmatige overtuiging kunnen niet zomaar voor waar worden aangenomen. In de wetenschap tellen alleen maar harde feiten.

Maar ook wetenschappelijke onderzoeken wijzen erop dat, wat hondenbezitters 'altijd al hebben geweten': honden hebben ons wat te blaffen, zij geven akoestische signalen en herhalen die tot de 'aangesprokene' op de gewenste wijze reageert. Vaak moeten ze berusten in het onbegrip van hun tweebenige 'gesprekspartner'. Maar al waren de signalen dan zinloos, toch stak er een bedoeling achter: een poging tot communicatie. Om de communicatie hond - mens, die zich al ontwikkeld heeft, te analyseren moet men in elk geval helemaal vanaf het begin af aan aanvangen. Dat wil zeggen: eerst bestuderen wat honden onderling doen. Een Duits onderzoek had als doel om vast te stellen in hoeverre verschillende typen blaffen te onderscheiden zijn, en of er situatie-specifieke geluiden zijn die in een bepaalde context voorkomen en daar op communicatie-processen wijzen. Wellicht is dit te achterhalen door het verband tussen de structuur van het blaffen en de functie ervan als communicatiesignaal te bestuderen.

Puppy's op video

Hiervoor werd de ontwikkeling van het blaf-gedrag bij puppy's vanaf de geboorte onderzocht. Bij het onderzoek waren onder andere, Duitse Herders, Grote Poedels, Dwergpoedels, Kleine Munsterlanders, Weimaraners, American Staffordshire Terriërs en Alaska Malamutes betrokken, en de uitkomsten werden met elkaar vergeleken. Om het geluid van de dieren in relatie met het gedrag te ordenen werden de puppy's met al hun acties en reacties naar de moeder en de nestgenoten in beeld en geluid op video opgenomen. De uitkomst: de Duitse Herders blaften in de loop van de eerste twaalf weken zes verschillende soorten geblaf, net als de Grote Poedels en de American Staffordshire Terriërs. Bij de Kleine Munsterlanders werden vijf blaf-typen onderscheiden, bij de Dwergpoedels en de Weirnaraners vier en de Alaska Malamutes ontwikkelden slechts twee blaftypen.

Dennenboomblaf

Waarom slechts twee soorten geblaf bij de Malamutes? Volgens de onderzoekers beschikken Malamutes over andere geluidsuitingen om begrepen te worden, vergelijkbaar met de geluiden die wolven gebruiken. De selectie is bij deze honden minder mensengericht geweest als bij de andere rassen. De verschillende typen blaffen zijn met de sonar vastgesteld. De ene soort blaf van de Malamutes hoort bij de 'meertonige spel-blaf', de andere blaf hoort bij de 'dennenboom-blaf', zo genoemd naar het sonargrafische beeld. Bij de Duitse Herder worden, evenals bij de andere rassen, verder nog de 'welpen-blaf', de 'eentonige spelblaf', de 'speluitnodigings-blaf' en de 'dreig-of waarschuwings-blaf' waargenomen. Een paar voorbeelden. De 'welpen-blaf' klinkt als een duidelijk, helder 'wau'. Dit geluid is een uitdrukking van ongenoegen. Kleine Munsterlanders geven dit geluid tot en met de 31 ste levensdag, bij de Weimaraners is het tot en met dag 55 te horen. Daarna verdwijnt het 'welpen-blaffen' uit het repertoire van de puppy's. Terwijl het 'eentonige spelblaffen' karakteristiek is voor ruige vechtspelletjes en bij de American StaffordshireTerriër overheerst, duidt een 'meertonige spelblaf' op meer ontspannen sociaal spel.

Het succes als communicatiemiddel is ook op te maken uit de combinaties die te maken zijn. De Duitse Herder maakt gebruik van het blaffen met 'dennenboomstructuur' als hij onbekende objecten aanblaft. In het spel is het blaffen overwegend meertonig. Met dreigblaffen, de laagste van de meertonige blaffen met een intensief luidruchtig karakter, verdedigt hij zijn territorium. De geluidssignalen die onze huishonden ons geven zijn dus in elk geval niet zonder betekenis volgens de onderzoekers. Integendeel, de diverse blaffen zorgen voor een verandering in het gedrag van de 'aangesprokene' en dragen daarmee bij aan een beter begrip van elkaar.