Uit meerdere onderzoeken is gebleken dat hoogfrekwente electromagnetische straling in verband kan worden gebracht met het onstaan van ernstige ziekten waaronder kanker. Al geruime tijd is de schadelijkheid van onder meer ultraviolette-, röntgen- en gammastraling bekend. Meer en meer worden thans ook stralingsvormen met extreem lage frequenties (oa afkomstig het electriciteitsnet), in verband gebracht met negatieve gezondheidseffecten. Met name het wonen in de nabijheid van een zendmast of hoogspanningsleidingen hebben geleid tot toenemende onrust onder de bevolking.
Behalve dat blootstelling aan straling een 'onzichtbaar' en gecompliceerd probleem is en de gezondheidsrisico's niet direct worden onderkend, blijken ook interakties van electrosmog en metalen in het gebit uiteindelijk te leiden tot storingen in de afweersystemen. Personen die sterk belast zijn met zware metalen (oa dentaal amalgaam, kroon- en brugwerk alsmede overige tandmetalen) zouden zelfs duizend keer gevoeliger op electromagnestische straling reageren dan onbelaste personen. In het dagelijks leven wordt men tegelijk blootgesteld aan een scala van elektromagnetische stralingsvormen die men aanduidt als 'electrosmog'.
Dergelijke smog bestaat uit meerdere electromagnestische velden die worden opgwekt bij de produktie en transport van electriciteit (hoogspanningskabels, bij het gebruik van electrische apparatuur, mobiele telefoons, magnetrons,etc.) en door het genereren van radiogolven in zendmasten. Sommige apparatuur genereren zowel laagfrekwente als hoogfrekwente straling in de vorm van microgolven. Alle apparatuur wordt aangedreven door door electriciteit. Er lopen overal kabels in de muren, in vloeren en plafonds. De mens wordt letterlijk omgeven door magnetische velden.
Wellicht dat de mens biologisch gezien dergelijke achtergrondstraling adapteert cq aan gewend raakt. Toch wordt ons organisme blootgesteld aan stralingsdoses die (en dat is nog laag geschat) miljoenen keer zo hoog zijn. Sommige auteurs geven aan dat het om honderd miljoen keer hogere doses gaat. Bij sterke electromagnetische velden kunnen onder meer hartritmestoringen en onwillekeurige bewegingen van spieren optreden. Dergelijke acute effecten worden vrijwel uitsluitend waargenomen bij beroepsoefenaren die zijn blootgesteld aan sterke electromagnetische velden met een zeer groot vermogen.
Veel minder duidelijk zijn de gezondheidseffecten van permanente blootstelling aan de in het dagelijks leven voorkomende straling met een geringe veldsterkte. Meerdere epidemiologische studies wijzen telkens weer op het oorzakelijk verband met ernstige ziekten zoals leukemie, lymfklierkanker en tumoren van het zenuwstelsel. Ook (neuro-)vegetatieve storingen zoals stress, irritatie, hoofdpijnen, slapeloosheid, vermoeiheid, concentratie- en gedragsstoringen en hormonale stoornissen worden aangemerkt als stralingsziekten. De eerste signalen die wijzen op een verband tussen chronische blootstelling aan elecromagnetische velden en kanker kwamen van epidemiologische onderzoeken door Wertheimer en Leeper (1979) en Feytchting en Albon (1993).
Voorts heeft Brits onderzoek aangetoond dat er een oorzakelijk verband aantoonbaar is tussen het meer voorkomen van zelfdoding bij mensen die vlakbij of onder hoogspanningskabels woonden. Sommige patiënten zijn zo gevoelig dat als zij geblinddoekt in de buurt van electriciteitskabels worden gebracht, zich meteen ziek voelen. Bij dubbelblind onderzoek is aangetoond sommige mensen kunnen 'voelen' of een electrische stroom aan of uit staat, omdat dit ziekmakende gevoelens opriep.
Met elektromagnetische straling wordt een breed spectrum van stralingssoorten aangeduid met onderling verschillende eigenschappen. Alle straling is in feite een vorm van energie en op zich een gecompliceerd begrip en voor velen iets ongrijpbaars.
De aanwezigheid van straling onttrekt zich aan het normale waarnemingsvermogen van de mens. Straling heeft immers geen kleur, geen reuk, brengt geen geluid voort en de warmteontwikkeling tengevolge van stralingsblootstelling is niet of nauwelijks merkbaar. Straling is een van de vormen waarop energie vanuit een bron naar de omgeving kan worden overgedragen. Een aantal stralingssoorten zijn bekend uit het dagelijks leven zoals zichtbaar licht, warmtestraling en radiogolven.
Onder normale omstandigheden zijn deze niet schadelijk voor gezondheid van de mens. De elektromagnetische straling kan worden opgevat als een golfverschijnsel of als deeltjes die fotonen worden genoemd. Deze straling bewweegt zich voort met de snelheid van het licht. Straling met een hogere energie dan ultravioloet licht en daarbij behorende kortere golflengte kan in biologisch materiaal ionisaties veroorzaken. Hoe hoger de stralingsfrekwentie van een stralingsvorm is, hoe hoger de energetische bron.
Stralingsernergie kan geheel of gedeeltelijk worden geabsorbeerd door het medium waar het door heen gaat. De werking van electromagnetische velden op levende organismen verloopt via twee mechanismen. Deze mechanismen zijn te beschouwen als omzettingsprocessen waarbij de elecktromagnetische energie door het lichaam wordt geabsorbeerd en omgezet in inductiestromen en/of in warmte. Welk mechanisme in werking treedt is afhankelijk van de frekwentie van het veld waaraan het lichaam wordt blootgesteld. Bij de lagere electromagnetische velden treden gezondheidseffecten op omdat in het lichaam inductiestromen worden opgewekt.
Afhankelijk van de sterkte van de inductiestromen en/of warmteontwikkeling treden fysiologische veranderingen op waarvan de effecten op de gezondheid nog grotendeels onbekend zijn. Er zijn verschillende termen voor uiteenlopende stralingsvormen.
Bij NASA is als regel gesteld dat degenen die in sterke elektrische velden werkzaam zijn, geen metaal in de mond mogen hebben(!). Dit zou leiden tot 'electrostress' met als gevolg onder andere (neuro-) vegetatieve storingen zoals verzwakking, slapeloosheid en duizeligheid, concentratiestoringen, moeheid, hoofdpijnen, maag-darmstoringen, etc. De negatieve gezondheidseffecten zijn dus eigenlijk al lang bekend.
De gevoeligheid voor electrische velden neemt toe door metalen in de mond. Dat geldt ook voor patiënten die bekend zijn met allergieën. Noorse wetenschappers toonden aan dat schadelijke stof en in de buitenlucht, zoals chemicaliën en stofdeeltjes, zich rond hoogspanningskabels en andere bronnen van electromagnetische velden concentreren.
Onderzoekers uit Tokio hebben recent de groei van zowel de E-coli-bacterie als Baccilllus subtilis in verband gebracht met sterke magenetische velden. Zij ontdekten, dat bacteriele cellen in de buurt van deze velden niet alleen sneller groeien maar tevens beter gedijen en minder snel afsterven. Ook schimmels kunnen zich onder invloed van electromagnetische vdlen snel vermeerderen, zo blijkt uit onderzoek van de University of Califiornia in Los Angeles.
Zo concludeert men tevens dat het afweermechanisme is dusdanig wordt verzwakt dat uiteindelijk alllerlei klachten, ziekten en aandoeningen zich manifesteren. Voor sommige patiënten met desastreuze afloop. Daar de restauratieve tandheelkunde de laatste deccenia exponentieel gebruik maakt van veelal zware, toxische metalen om het gebit te conserveren, lijkt thans ook de tijd rijp om ook de aktiviteit van het electromagnetisch krachtenveld in relatie tot kroon- en brugwerk, dentaal amalgaam en overige metaallegeringen (inklusief implantaten en frames) nader te beschouwen.
Veel patienten klagen na het plaatsen van kroon- en/of brugwerk van een metaalsmaak of brandende sensaties in de mond dan wel hoofdpijnen of duizeligheid en concentratiestoringen. Zowel toxische als bio-energetische uitwerkingen van dentale metalen zijn uitvoerig in de literatuur beschreven. Zo is bijvoorbeeld bekend dat personen die voortdurend achter de computer werken, een scala van klachten kunnen ontwikkelen die geheel of gedeeltelijk in relatie gebracht kunnen worden met de beeldschermstraling die interacteert met kroon en brugwerk in de mond.
Lechner heeft aangetoond dat in voornoemde situatie een toenemend elecromagnetisch veld ontstaat rond de mondmetalen. Dit zou onder meer een direct effect hebben op de hypofysaire structuren.
Wereldwijd wordt nog veel onderzoek uitgevoerd naar stralingsrisico's, de opgeroepen worden door de daardoor ontstane magnetische velden en de invloeden daarvan op het afweersysteem van de mens.
Zoals met alle gevaren die uit ons vanuit het leefmilieu bedreigen, is de beste methode de stralingsbelasting te vermijden. Het kan echter zijn dat U niet weet dat U aan een dergelijk gevaar blootstaat. Immers, wie staat er nu stil bij het feit dat metalen van mogelijk amalgaamvullingen en implantaten alsmede kroon- of brugwerk werk in de mond wel eens mede veroorzakers kunnen zijn van uw klachten of ziekte?
Amalgaam als metaallegering in de mond kan een elektrische stroom produceren. Er zijn grofweg twee manieren waardoor op een amalgaamoppervlak stroom kan ontstaan. De eerste mogelijkheid is volgens het principe van de bimetaalaccu Hier vindt een reactie plaats tussen metalen in een oplosmiddel, in dit geval het speeksel, waardoor een stroom loopt en ionen vrijkomen.
Daar elke amalgaamvulling een groot aantal accucellen bevat is het mogelijk met gevoelige apparatuur zowel negatieve als positieve ladingen te meten aan het oppervlak van elke vulling. Tussen verschillende vullingen onderling zijn metingen mogelijk, zo ook metingen tussen amalgaam en andere materialen zoals bijvoorbeeld tussen goud en amalgaam. Ten tweede is bekend dat stroom niet alleen een beweging van elektronen is maar ook van ionen zoals kwik, tin, koper etc.
In werkelijkheid vloeit er niet alleen een belastingsstroom maar tevens vloeit er in het amalgaam zelf ook een stroom om het potentiaalverschil binnen het vulmateriaal gelijk te houden. Men noemt dit een nivelleringsstroom. De daarbij vrijkomende kwik- ionen worden versleept via het dentine of slijmvlies en zullen het totale organisme belasten.