Universele tijdbasis
Bij nauwkeurige tijd- en frekwentiemetingen moet men de beschikking hebben over een nauwkeurige tijdbasis. Het aangewezen uitgangselement is dan uiteraard het kristal. Met behulp van koerante digitale schakelingen is dan een tijdbasis te konstrueren, die stabiel (beter dan 10-6) en bovendien goedkoop is. Een kristaloscillator met twee nands vormt het hart van de schakeling. Daarachter volgen dan enige tiendelers die het 1 MHz signaal terugbrengen tot pulsen met een periodetijd van 1 sekonde. Daartussen zijn aftakkingen op iedere halve dekade mogelijk. Door nu achter deze tijdbasis een flipflop te schakelen ontstaan simmetrische pulsen met een pulsbreedte van 1 sekonde of minder afhankelijk van de gekozen aftakking. Deze simmetrische puls kan worden toegevoerd aan de telpoort van een pulsenteller. Dit kan by. de minitron- of nixiebuisteller zijn uit elektuur april 1971. Als telpoort kan een nand worden gebruikt.
Het ijken van de tijdbasis is zees eenvoudig. De frekwentie van de tijdbasis wordt vergeleken met de frekwentie van een radiozender die uitzendt op een veelvoud van 100 kHz, bV. Droitwich 200 kHz.
Met behulp van de trimmer wordt afgeregeld op verschilfrekwentie nul.
