Koolweerstanden in HF-schakelingen
Zoals bekend hebben weerstanden in het algemeen ook een seriezelfinduktie en parallelkapaciteit. Deze zijn over het algemeen zeer klein, maar kunnen bij hoogfrekwent toepassingen problemen opleveren. Een vereenvoudigd vervangingsschema voor een weerstand is in figuur 1 geschetst.
Figuur 1. Vervangingsschema voor een weerstand.
In de praktijk is gebleken dat voor kool- en metaalfilmweerstanden geldt dat bij lage weerstandswaarden (tot ca. 100 Ω) meestal de zelfinduktie overheerst, terwijl voor hogere weerstandswaarden juist de kapaciteit domineert. In het overgangsgebied is het gedrag neutraal, zodat het geheel zich als een zuivere weerstand gedraagt (zonder induktie of kapaciteit).
Afhankelijk van de frekwentie en het toegepaste fabrikageproces (dikte van de kool- of metaalfilm) ligt deze overgang bij weerstandswaarden tussen ca 47 Ω en 150 Ω. Dit houdt in dat bijvoorbeeld voor een emitterweerstand in een hoogfrekwent schakeling een waarde van ca 100 Ω een goede keus zal zijn.