10 MΩ 100× versterker
Met het ruisarme IC 739 is op eenvoudige wijze een goede voorversterker te realiseren met een hoge ingangsimpedantie.
Omdat het IC uit twee identieke helften bestaat, is de schakeling gemakkelijk uit te breiden met een tweede versterker tot een twee-kanaalsversterker voor stereogebruik. De pin-nummers van de 739 zijn daarom dubbel aangegeven; de 'gewone' cijfers slaan op de aansluitingen voor het ene kanaal en de pinnummers die tussen haakjes staan zijn bedoeld voor het andere kanaal.
In plaats van de AA739 kunnen ook verschillende ekwivalente IC's zoals de 76131 en de TBA 231 worden gebruikt. De versterking van de schakeling wordt bepaald door de verhouding van de tegenkoppelweerstanden R6 en R5.
Door de sterke tegenkoppeling wordt de ingangsimpedantie van de niet-inverterende ingang verhoogd met een faktor die evenredig is met de 'niet gebruikte' versterking (= het verschil tussen de versterking zonder tegenkoppeling en de versterking met tegenkoppeling).
Omdat de versterking zonder tegenkoppeling ongeveer 18.000 × (65 dB) is, wordt de ingangsimpedantie (≈ 150 kΩ) van het IC verhoogd tot een waarde die veel hoger is dan de weerstand van 10 M (R2) die voor de gelijkstroominstelling zorgt. Deze weerstand bepaalt dus hoofdzakelijk de waarde van de ingangsimpedantie.
Omdat het IC tevens via R2 zijn gelijkstroominstelling krijgt is het niet toegestaan R2 willekeurig groot te maken. De waarde van 10 M is al aan de hoge kant; wanner er aan de versterker de eis wordt gesteld, dat de uitgang precies op halve voedingsspanning moet liggen, dan is het aan te raden voor RI een instelpotentiometer te nemen en de schakeling hiermee of te regelen.
De versterker kan tenminste tot een top-top waarde van de uitgangsspanning van 2/3 van de voedingsspanning worden uitgestuurd bij een belasting van minstens 10 k.
De voedingsspanning moet redelijk afgevlakt zijn omdat het hier een versterker voor kleine signalen betreft.
De totale opgenomen stroom (voor de twee helften) bedraagt niet meer dan 15 mA.