Linolzuur (zonnebloemolie bijvoorbeeld) leek cholesterolverlagend te werken maar veroorzaakt bij nader inzien (onderzoek eind 2006) erg veel ontstekingsprocessen (arteriosclerose = een ontstekingsproces). Dit komt omdat we te weinig capaciteit hebben om linolzuur om te zetten waardoor we linolzuurstapeling krijgen en juist die stapeling geeft die ontstekingen. Daarom wordt geadviseerd de linolzuurinname drastisch te beperken en in zeker geen linolzuurverrijkte producten te gebruiken. Gebruik roomboter (bevat laurinezuur) in plaats van (dieet) margarine of halvarine (bevat linolzuur en transvetzuren)
Het verhitten van hoog onverzadigde oliën en in het bijzonder het opnieuw verhitten (frituren zoals bijv het bakken van vis, oliebollen etc) leidt tot hoge niveau's van de toxische stof hydroxy-trans-2-nonenal (HNE) in de voeding. Deze stof wordt gemakkelijk opgenomen door het lichaan en staat bekend om zijn schade aan eiwitten, DNA en andere biologische moleculen.
HNE wordt gevormd uit de oxidatie van linolzuur, andere onderzoekers hebben deze stof gekoppeld aan ziekten zoals aderverkalking, beroertes, Parkinson's, Alzheimer, Huntingdon en leveraandoeningen.
Het ontregelende effect van (teveel) insuline op sekshormonen is biochemici bekend, net zo goed als de kwalijke invloed op neurotransmitters en het aanjagen van het cholesterolniveau. Maar in de ervaring van Felperlaan is de grootste 'wandaad' van teveel insuline de medeplichtigheid aan de omzetting van linolzuur in 'slechte' eicosanoïden. Wat die laatste over je lijf afroepen is kort te typeren als 'alles waar de dokter nsaid's of prednison voor inzet'. Niet echt fris dus. Linolzuur heeft bij het grote publiek, voor zo ver dat enig idee van gezonde voeding heeft, een positieve klank. Dat zit in 'gezondere', en ook duurdere margarine en bakproducten. "En in heel veel andere dingen, zoals koekjes," zou Felperlaan later op het symposium uitroepen. "We krijgen veel te veel van dat linolzuur, en samen met teveel insuline levert dat alleen maar teveel ellende op."
Gedurende de zwangerschap zou de moeder moeten streven naar een evenwichtige aanvoer van arachidonzuur en docosahexaeenzuur. Prof. dr Sauer: 'Het advies om elke week een à twee keer vis te eten, is zo gek nog niet.' Hij waarschuwt voor de inneming van een overdaad aan linolzuur. 'Je moet voorkomen dat het een kwestie wordt van 'overspoelen met linolzuur'. Jarenlang is het gebruik van linolzuur gestimuleerd om zo hart- en vaatziekten te proberen terug te dringen. Het blijft natuurlijk belangrijk om het aandeel verzadigd vet in de voeding te verminderen ten gunste van de hoeveelheid onverzadigde vetzuren. Maar het is veel ingewikkelder dan we destijds dachten.' Het zou kunnen zijn dat bij een voeding die veel linolzuur bevat, de ketenverlenging van de n-3 vetzuren in de knel komt. 'Alleen maar zonnebloemolie dat rijk is aan linolzuur is niet gewenst, olijfolie met een ander vetzuurpatroon is zeker zo gezond. Je moet het hele spectrum van onverzadigde vetzuren zien binnen te krijgen.' Gebeurt dat niet, dan ontstaat een disbalans.
There seems to be a dual influence of 4-HNE on the health of cells: lower intracellular concentrations (around 0.1-5 micromolar) seem to be beneficial to cells, promoting proliferation, while higher concentrations (around 10-20 micromolar) have been shown to trigger well-known toxic pathways such as the induction of caspase enzymes, the laddering of genomic DNA, the release of cytochrome c from mitochondria, with the eventual outcome of cell death (through both apoptosis and necrosis, depending on concentration). HNE has been linked in the pathology of several diseases such as Alzheimer's disease, cataract, atherosclerosis, and cancer. Special attention must also be paid to cooking oils used repeatedly in caterings and households, because in those processes very high amounts of OaΒUAs are generated and they can be easily absorbed through the diet.