Home - Kynologie - De duitse herdershond - Verzorging van wonden
Dit zijn oppervlakkige wonden die echter over het algemeen zeer pijnlijk zijn. De bloeding valt meestal wel mee. Het grote gevaar van deze wonden is de kans op infectie. De eerste hulp bestaat hieruit dat de haren in de omgeving van de wond zoveel mogelijk worden weggeknipt. Het aanklevende vuil spoelen we met gekookt water weg. Géén jodium gebruiken, aangezien dit de genezing van de wond vertraagt! Daarna wordt de wond verder door de dierenarts behandeld.
Deze wonden worden door een snijdend voorwerp veroorzaakt, b.v. een stukje glas. De pijnlijkheid is over het algemeen niet zo groot, maar het is moeilijk te overzien welke schade aan de dieper gelegen weefsels is toegebracht.
Meestal is bij het ontstaan van de verwonding ook wel een groot bloedvat geraakt, waardoor het bloedverlies soms aanzienlijk is.
De behandeling van een dergelijke aderlijke of slagaderlijke bloeding geschiedt als onder "uitwendige bloedingen". De omgeving van de wond kunnen wij desinfecteren met b.v. jodium, maar de wond zelf moeten wij met rust laten. De wond spoelt dikwijls door het bloed schoon! Een slagaderlijke bloeding wordt met een wonddrukveband verbonden. Een snijwond zal in de meeste gevallen moeten worden gehecht. Hiervoor is het noodzakelijk dat het dier wordt vervoerd naar de dierenarts, die eerst een onderzoek zal instellen naar de schade van de dieper gelegen delen onder de huid. Eventueel letsel aan b.v. pezen en spieren moet eerst worden hersteld, voordat de huid wordt gehecht. Een vuistregel is dat de wond binnen acht uur moet zijn gehecht om complicaties in de vorm van wondinfecties of weefselversterf zoveel mogelijk te voorkomen. De huidhechtingen worden na acht à tien dagen weer verwijderd.
Om groot ongemak door bloedingen van de ondervoet, b.v. glassnede, te voorkomen leggen we tot de definitieve behandeling bij de dierenarts plaats vindt een drukverband aan en doen vervolgens de voet in een plastic zak, om het eventueel doorlekken van bloed op autobekleding etc. te voorkomen. Deze zak maken we bv. met een elastiek vast om de poot.
De oorzaak hiervan is een beschadiging door een stomp voorwerp; een trap van een hoef of een aanrijding.
De schade aan de onder de huid liggende delen is meestal aanzienlijk en de wondranden zijn onregelmatig en rafelig.
Scheurwonden ontstaan nogal eens na een vechtpartij van honden onderling, waarbij het kan gebeuren dat hele huiddelen zijn verdwenen. De wond wordt op dezelfde manier verzorgd als een snijwond. De kans op infectie of door letsel van de dieper gelegen delen is echter groter. Beten van varkens zijn gevaarlijk.
Aan de buitenkant is van deze wonden niet zoveel te zien. Het puntige voorwerp laat een klein gaatje in de huid na, maar de problemen kunnen hier vooral optreden in de dieper gelegen weefsels.
De kans op infectie is bij een steekwond vrij groot, daar de wond zichzelf niet schoon spoelt.
Ook deze wonden moeten binnen acht uur gehecht worden, anders zijn de wondranden hard geworden of verstorven. Het bloedverlies is namelijk meestal te verwaarlozen. Wanneer er een voowerp in de diepte achterblijft - een splinter of een stukje glas - dan sluit de wond niet voordat dit voorwerp is verwijderd.
Een "schoolvoorbeeld" van een steekwond met al zijn complicaties is de verwonding die vechtende katers elkaar met hun nagels of tanden toebrengen. De huid ziet er meestal ongeschonden uit maar wanneer wij na verloop van tijd een pijnlijke zwelling onder de huid opmerken en de kater enigszins lusteloos wordt, dan weten wij dat wij te maken hebben met een zgn. vechtabces. Wanneer het abces niet spontaan openbreekt moet dit door de dierenarts worden gedaan, die daarna de wond en de kat zèlf met antibiotica zal behandelen.
Een dier zal niet zo gauw tegen een heet voorwerp oplopen, maar brandwonden kunnen gemakkelijk ontstaan doordat er b.v. een pot gloeiende thee over een dier valt.
Wanneer dit gebeurt moeten wij in de eerste plaats de (nog onzichtbare) wond met koud water afkoelen.
Een koude handdouche en zelfs slootwater is beter dan niets. De schade aan de onder de huid liggende weefsels is bij deze wonden door het dóórwerken van de hitte namelijk erg groot. Om dit tot een minimum te beperken houden wij de afkoeling tien minuten vol. De huid is meestal niet meer te redden.
Wij onderscheiden drie graden van verbranding:
Behalve de afkoeling laten wij de verdere behandeling van een brandwond ten allen tijde aan de dierenarts over.
Complicaties kunnen bij brandwonden ontstaan door de vorming van giftige afvalstoffen, die vooral een grote bedreiging voor de dieren vormen.
Een aparte groep van brandwonden wordt gevormd door de inwerking van chemische stoffen, elektrische stroom en bevriezing op de lichaamsweefsels. Voor de verdere behandeling hiervan kunnen wij dikwijls als volgt eerste hulp bieden:
Na de eerste hulp en verdere behandeling van de wond zal deze gelegenheid moeten krijgen om te genezen, waarvoor is vereist dat de wond met rust wordt gelaten.
Deze voorwaarde wordt het meest gestoord door het dier zelf dat aan de wond kan gaan likken, krabben of bijten. Met klem wijzen wij er op dat een dier met likken een wond niet schoon houdt, maar juist infecteert!
Om deze rust voor de wondgenezing te bereiken hebben wij de beschikking over een aantal hulpmiddelen: