Rob's web

Vruchtbaarheid van de teef

Home - Kynologie - De duitse herdershond - Vruchtbaarheid van de teef


Als u met uw hond wilt gaan fokken, komt u onvermijdelijk op het punt waarop besloten moet worden dat het optimale dektijdstip aangebroken is. De bepaling van het optimale dektijdstip is al lang een punt van diskussie en vele, al dan niet betrouwbare methoden worden hierbij toegepast.

Gemiddeld gezien wordt de teef twee maal per jaar loops. De loopsheid begint met zwelling van de uitwendige geslachtsopening (de vulva), aantrekkelijkheid voor reuen en bloederige uitvloeiing. Tijdens deze eerste fase van de loopsheid, die de pro-oestrus wordt genoemd en ongeveer negen dagen duurt, is de teef niet tot dekken bereid. Na de pro-oestrus volgt de oestrus. Deze duurt ook ongeveer negen dagen en wordt gekenmerkt door een afname van de zwelling van de vulva, een nog steeds aanwezige aantrekkelijkheid voor de reuen, een langzaam verminderde uitvloeiing en nu is de teef wel tot dekking bereid.

Onder invloed van hormonen zullen in het eerste deel van de oestrusperiode de eisprongen optreden. Bij veel teven is het optimale dektijdstip ongeveer de dertiende dag vanaf het eerste moment van de bloederige uitvloeiing. Er bestaat echter veel variatie in het loopsheidsbeeld en daardoor ook in de optimale dekperiode. Het moet u dus duidelijk zijn dat dit allemaal gemiddelde waarden zijn en dat het "volgens het boekje" werken tot teleurstelling kan leiden. Het optimale dekmoment kan het meest betrouwbaar bepaald worden door het meten van de hoeveelheid van het hormoon progesteron in het bloed. Hiervoor moet om de dag bloed afgenomen worden om hierin de progesteronspiegel te bepalen. Deze methode is zo betrouwbaar dat de hond slechts eenmaal gedekt hoeft te worden. Als u niet kiest voor de progesteronbepaling, dan is vaginoscopie, dit is het inwendig beoordelen van het vaginaslijmvlies met een kijkinstrument, een minder betrouwbaar alternatief. Vaginoscopie moet het liefst om de dag geschieden en door iemand die hier ervaring mee heeft. Andere methoden zoals de bloedsuikergehaltebepaling van de vagina-uitvloeiing, de reaktie van de reu, de reaktie van de teef op de reu en het vagina-uitstrijkje zijn niet voldoende betrouwbaar.

Vruchtbaarheidsproblemen leiden er vaak toe dat teven onnodig uitgesloten worden van de fokkerij. Als u een hond met vruchtbaarheidsproblemen heeft, dan is het goed uw hond te laten onderzoeken door een deskundige, uw dierenarts. Belangrijk is dat u zelf bijgehouden heeft wanneer uw hond voor het eerst loops is geworden, hoeveel tijd is verlopen tussen de verschillende loopsheden en hoe de loopsheden zijn verlopen. Informatie over dekkingen en over de gebruikte reu(en) is ook zeer belangrijk. Naast het onderzoek van het geslachtsapparaat van de teef is ook een algeheel gezondheidsonderzoek belangrijk.

Vruchtbaarheidsproblemen zijn vaak zeer gekompliceerd en in een aantal gevallen zal grondig onderzoek gedaan moeten worden voordat de oorzaken hiervan gevonden zijn en doeltreffend verholpen kunnen worden.

drs. T. How, dierenarts te Utrecht