Home - Kynologie - De duitse herdershond - Hond en auto
Met de aanschaf van een jonge hond wordt niet altijd stilgestaan bij mogelijke problemen die zich bij het autorijden kunnen voordoen. Gelukkig komt het ook niet zo vaak voor dat een hond neurotisch gedrag vertoont bij het autorijden of tijdens de rit ziek wordt. Toch zal in die gevallen, dat het autorijden een probleem dreigt te vormen, maatregelen getroffen moeten worden om hem aan de auto te wennen. Meestal ontstaat het probleem al 'in een vroeg stadium, direkt nadat de koop is gesloten en de rit naar huis wordt gemaakt.
Het is natuurlijk niet niks wanneer je van het ene op het andere moment op deze wijze wordt overgeplaatst uit het warme nest, soms nog met een volle maag, in een hobbelende, vaak met sigarettenrook bezwangerde ruimte, die met zo'n honderd kilometer per uur of harder, een onbekende bestemming tegemoet raast. In het gunstigste geval op de schoot van een medepassagier, die ondanks alle zoete woordjes, niet in staat is om de onrust bij het dier weg te nemen. Soms worden vele kilometers afgelegd voordat hij in z'n nieuwe behuizing weer wat op adem kan komen. In zo'n situatie kan het gebeuren dat de inhoud van een wat zwakke maag gaat opspelen en de gehele lading het fraaie interieur besmeurt. In een oogwenk wordt de zo vreugdevol aangevangen rit tot de tegenvaller van de dag uitgeroepen.
De paniek die tijdens dit incident ontstaat doet de nare ervaring diep inwerken in het kleine puppenhoofd en kan neurotische symptomen veroorzaken bij de eerstvolgende autorit, veelal weer gepaard gaande met een braakpartij. Hem zal geleerd moeten worden dat autorijden ook z'n plezierige kanten heeft.
Het beste is om de relatie hond en auto opnieuw op te bouwen. De beste remedie om het dier vertrouwd te maken met uw heilige koe is hem na enkele weken, wanneer hij volledig aan de huisgenoten is gewend geraakt, weer opnieuw in de auto neer te zetten, echter zonder dat er mee gereden wordt, terwijl u of een van de huisgenoten er zelf bij blijft en hem geruststellend toespreekt. Hij zal waarschijnlijk de neiging hebben om zo snel als hij kan, het voertuig weer te verlaten, maar dat moet u hem in iedere geval trachten te verhinderen. Een speelgoedje zal hem snel tot andere gedachten brengen. Na een paar minuten haalt u hem, na hem uitbundig geprezen te hebben, er weer uit en na een paar dagen herhaalt u de procedure, maar dan weer iets langer dan de vorige keer. U zult merken dat hij, na een paar keer op deze wijze met de auto te zijn gekonfronteerd en zich de extra aandacht aan hem besteed, heeft laten welgevallen al snel op z'n gemak gaat voelen en de auto als z'n tweede thuis gaat beschouwen.
Dan komt het moment dat er weer eens gereden moet worden. De eerste rit mag zeker niet te lang duren. Alle aandacht zal in dit geval naar de hond uitgaan en slechts enkele kilometers zal hij 'in een rustig tempo aan deze beproeving worden onderworpen. Het beste moment is vlak voordat hij gewoonlijk z'n eten krijgt. Zodra hij tijdens de rit ook maar de geringste onlustgevoelens toont, moet gestopt worden. Na hem te hebben gekalmeerd en even met hem gespeeld te hebben wordt er voorzichtig weer opgetrokken. Na een aantal ritten die steeds langer worden, zult u merken dat hij zich steeds meer op z'n gemak gaat voelen en het autorijden steeds aangenamer begint te vinden, zeker als het doel van de tocht altijd iets prettigs is, bijvoorbeeld even lekker dollen in het parkje in de buurt of iets dergelijks. Doe echter niets overhaasti want wanneer het ongeluk zich voordoet dat hij toch weer z'n maaginhoud in de auto leegstort, is het heel goed mogelijk dat weer opnieuw begonnen moet worden met de gewenningskuur. Of die poging dan nog zal slagen is niet voorspelbaar.
Voelt uw hond zich in de auto thuis, dan rijst de vraag of de wijze waarop het dier wordt vervoerd voor de medereizigers wel zo prettig is. Vaak zie je auto's voorbijrazen waar de hond tussen de passagiers op de achterbank is neergezet. Voor een klein soort is dat niet zo'n probleem, maar wanneer u uw Duitse Herdershond op deze wijze vervoert, wordt dat wel anders. Buiten het feit dat een hond van dergelijke afmeting recht heeft op een passende ruimte en in staat moet zijn om van tijd tot tijd van houding te veranderen of zo nodig te gaan liggen, zal uw verdediger van huis en haard, zoals wij onze hond zo graag beschouwen, bij een aanrijding, evenals de overige passagiers trouwens, niet net- jes op z'n plaats blijven zitten, maar als een soort raket door de auto worden geslingerd. In de paniek die dan ontstaat, gegil van de medepassagiers die wild om zich heen grijpen om enige houvast te krijgen, zal uw viervoeter die meent dat hij aangevallen wordt, uit het zelfde lijfsbehoud, woest om zich heen bijten. Het behoeft dan ook geen betoog, dat een Duitse Herdershond niet op een achterbank thuis hoort. Een aanhanger, de zogenaamde hondekar, kan uitkomst bieden, maar lang niet iedereen wil zijn hond in een hokje vervoeren of heeft plaatsruimte om een dergelijk vervoermiddel te stallen. Langs de openbare weg geeft het grote kans dat er regelmatig een nieuwe kar moet worden aangeschaft.
Het beste is om reeds vóór de aanschaf van een Duitse Herdershond al op voorhand met het vervoer daarvan rekening te houden. Daartoe biedt de stationcar de beste oplossing. Zeker wanneer tussen de passagiers en de achterbak een rek wordt aangebracht, zodat bij een eventueel ongeval de hond in z'n eigen kompartiment blijft en eventuele hulpverleners niet de kans lopen mede-slachtoffer te worden door een gemene beet. Tevens voorkomt u dat uw hond, in de ontstane verwarring zijn instinkt volgt en vlucht van de plaats des onheils zodra een portier wordt geopend. Het maakt de ellende van het moment alleen nog maar groter wanneer u na het incident moet vernemen dat uw Duitse Herdershond even verderop is gegrepen en daarbij is verongelukt.
Tenslotte nog de waarschuwing om de hond nooit in de auto achter te laten wanneer deze in de brandende zon staat. Op een schaduwrijke parkeerplaats bij aankomst, kan een uur later de koperen ploert ongenadig losbranden. De temperatuur in een afgesloten auto kan dan zeer snel oplopen tot wel boven de 50° Celcius. Een moordende temperatuur die mens en dier niet lang kunnen verdragen. Zelfs de ramen op een kier zal niet voldoende ventilatie geven om de temperatuur op peil te houden. Regelmatig hoor je dat er een hond door de warmte is bezweken of door de politie uit een afgesloten auto is bevrijd.
In hoeverre u maatregelen neemt om niet in relatie gebracht te kunnen worden met dit artikeltje, kunt u natuurlijk het beste zelf bepalen.