Huisdieren, bron van plezier of van ergernis?

Home - Kynologie - De duitse herdershond - Huisdieren, bron van plezier of van ergernis?

Samen met "muziek" en "loopgeluiden" staan huisdieren in de Nederlandse top-3 van bronnen van burenlawaai. De belangrijkste groep daarbinnen wordt gevormd door de honden. Dat heeft niet alleen te maken met het geluid dat ze produceren, maar ook met het grote aantal (naar schatting inmiddels zo'n 1,8 miljoen honden) in ons dicht bevolke land.

Gelukkig vinden de meeste dierenliefhebbers het vervelend wanneer hun dier de buurt overlast berokkent. Aan de andere kant zijn buren die hinder ondervinden, beslist niet allemaal dierenhaters. Vaak blijkt het tegendeel het geval te zijn.

Geluidoverlast van dieren is in wezen een probleem voor beide partijen - het baasje en de buren - dat 't beste gezamenlijk opgelost kan worden. Uiteraard zal de eigenaar van de lawaaimaker(s) dan wel enige tips ter harte moeten nemen.

De keuze van de hond

Het is verstandig om bij de aanschaf van een hond ook op het blafgedrag te letten. Zo zijn er honderassen die weinig blaffen, zoals de meeste jachthonden, en honderassen die veel blaffen, zoals typische waak- en verdedigingshonden. Als u de hond vaak alleen moet laten, kies er dan een die daar goed tegen kan. Kynologenclubs en rasverenigingen kunnen u daarover informeren.

Kiest u voor een asielhond, informeer dan naar het blafgedrag en het gedrag bij alleen zijn. Sommige honden zijn absoluut niet te handhaven in een flat of eensgezinswoning.

Honden zijn van nature sociale dieren die in een groep (roedel) leven. De huishond ziet het gezin als zijn roedel. Zijn gedrag tegenover gezinsleden en niet-gezinsleden wordt in hoge mate bepaald door zijn natuurgedrag. Dit blijkt ondermeer als we kijken naar verschillende omstandigheden waaronder honden vaak geluidhinder veroorzaken.

De hond blaft naar voorbijgangers e.d. als er niemand thuis is

In het wild heerst in de roedel een sterke rangorde waarin elke hond (c.q. wolf) een vaste pleats heeft. De sterkste is de leider van de roedel. De leider moet zijn roedel beschermen tegen vijanden. Dat doet hij door blaffen en desnoods aanvallen als de vijand te dichtbij komt. Aileen de leider heeft het recht om dit te doen.

Wanneer de hond alleen thuis is, is hij op dat moment de sterkste. ledere "roedelgenoot" die in rangorde boven hem staat is immers afwezig. Volgens zijn natuurgedrag heeft de hond dan het recht en de plicht om het huis te verdedigen tegen "indringers", zoals bijvoorbeeld de postbode. Dit natuurlijke blafgedrag kan niet of moeilijk afgeleerd worden. Wel kunt u proberen om het zoveel mogelijk te voorkomen door uw hond in een ruimte te zetten waar hij zo min mogelijk van de buitenwereld ziet en hoort (de keuken bijv.).

De hond blaft naar voorbijgangers e.d. als er wel iemand thuis is

Als een hond óók aanslaat wanneer hij niet alleen thuis is, en daar niet op bevel mee stopt, dan zit er iets fout in de rangorde van het gezin. Een hond die zich sterker voelt dan zijn baas en/of gezin, moet dat "leidersgedrag" afgeleerd worden. Dit kan bijvoorbeeld met speciale training. Als de hond de juiste rangorde in het gezin heeft geleerd, zal hij zich onder genoemde omstandigheden koest houden.

De hond blaft en jankt voordurend als hij alleen thuis is

In dat geval gaat het om een dier dat niet tegen alleen zijn kan. Door een soort "verzamelroep" uit hij zijn verlangen naar zijn roedelgenoten. Vooral honden die zich onzeker voelen (omdat ze in hun eentje het hele huis moeten "verdedigen") kunnen zeer slecht buiten hun roedelgenoten. Een oplossing voor het geblaf en gejank van een eenzame hond is het vergroten van zijn zelfvertrouwen. Dit doet u door hem een "veilig" onderkomen te geven dat lijkt op zijn natuurlijke nest, bijvoorbeeld een afsluitbare kooi in een rustig vertrek. Dit is dus een zeer diervriendelijke maatregel, ook al lijkt het in onze ogen wellicht niet zo.

Een hond die slecht tegen alleen zijn kan, is moeilijk te corrigeren in zijn blaf- en jankgedrag. De beste resultaten worden bereikt met trainingsmethoden die ongewenst gedrag van de hond bestraffen. Een fikse ruk aan de riem van een aangelijnde hond is zo'n bestraffing (via de slipketting wordt de beet van de moederhond geïmiteerd). Verleng de riem met een stuk touw en leid dat naar buiten. Zodra de alleen gelaten hond blaft of jankt, trekt u aan het touw. Als deze methode op praktische bezwaren stuit, kan de bestraffing ook worden uitgevoerd met behulp van een geluidsinstallatie. Een speakerbox bij de hond met een verbinding naar buiten, en u spreekt bestraffende woorden als hij in de fout gaat. Laat de hond regelmatig kort alleen en laat hem telkens de bestraffing horen als hij weer gaat blaffen. Hij zal snel doorkrijgen wat de bedoeling is.

Het troosten van een eenzame hond die blaft of jankt, werkt averechts

Daarmee wordt het geblaf - een verzoek om gezelschap - immers beloond. Het dier wordt dan juist gestimuleerd in zijn blafgedrag.

Mocht training geen of onvoldoende resultaat opleveren, is oppas niet (altijd) mogelijk en kan de hond niet mee, dan is een goed geIsoleerde verblijfplaats voor de hond aan te bevelen. Binnenshuis in ieder geval niet een vertrek dat grenst aan de woon- of slaapkamer(s) van de buren.