Rob's web

Mijn hond is hartpatient

Home - Kynologie - De duitse herdershond - Mijn hond is hartpatient


Vaak worden we vandaag de dag geconfronteerd met hartaandoeningen bij de hond. Dit artikel is bedoeld om u als eigenaar te informeren over de meest voorkomenden hartziektes, wat de mogelijke symptomen zijn, hoe men de diagnose stelt en wat er kan en moet worden ondergaan om uw hond zijn verdere levensdagen op een aangename manier te laten doorbrengen.

Wat is het hart?

Het hart is een van de vitaalste organen van het lichaam. Het is een pomp die het bloed door heel het lichaam stuurt en het van zuurstof voorziet. Gedurende deze reis kan er heel wat verkeerd gaan; de spierwanden van het hart die niet goed samentrekken en hartkleppen die niet goed werken zijn de meest voorkomende problemen. In het begin zal het hart dit proberen te compenseren door het uitzetten van de kamers, door zijn hartslag te versnellen en door zijn spierwand te verdikken om alzo krachtiger te kunnen pompen. Deze compensatiemechanismen zijn echter niet altijd voldoende.

De meest voorkomende hartziektes

Bij honden jonger dan een jaar zijn het voornamelijk aangeboren of erfelijke afwijkingen. Bij honden van middelbare leeftijd en dan vooral de grotere rassen is het vooral de hartspier die is aangetast; het hart gaat onvoldoende en onregelmatig kloppen. Bij de oudere honden en dan voornamelijk de kleinere rassen sluiten de hartkleppen niet goed meer. Daardoor gaat het bloed in tegenovergestelde richting lopen en het hart wordt overbelast. Vocht sijpelt door de bloedvaten in het longweefsel en in de buik.

De voornaamste symptomen

Het meest opvallende symptoom is hoesten. De hond begint vooral na inspanning en na opwinding te hoesten, vooral 's morgens. Een ander symptoom is snel moe worden. De hond weigert bij de geringste inspanning verder te lopen. Soms gebeurt het ook dat hij plots door zijn poten zakt. Andere symptomen zijn gewichtsverlies, het opzetten van de buik, zeer snel en onregelmatige ademhalen en soms flauwvallen.

Diagnose

De dierenarts zal uw dier aan een grondig onderzoek onderwerpen. Dit houdt vaak een bloedonderzoek in omdat sommige bloedwaarden gestegen of gedaald kunnen zijn waardoor het hart abnormaal gaat kloppen. Hij zal ook het hart grondig beluisteren. Hierdoor kan hij een onregelmatige hartslag ontdekken en eventueel bijgeruis (geluiden die men hoort als de hartkleppen onvoldoende sluiten). Een volgende stap is een radiografie van het hart (een opname waarbij de hond op zijn buik ligt en een waarbij hij op zijn zijde ligt). Een elektrocardiogram (waarover hieronder meer) sluit het onderzoek af. Deze onderzoeken zijn essentieel om tot een diagnose te komen. De geneesmiddelen voor het hart zijn gevaarlijke medicamenten en kunnen onmogelijk worden voorgeschreven alleen maar omdat men een bepaalde ziekte vermoedt, zonder ze effectief te hebben aangetoond. In bepaalde gevallen zal uw dierenarts een echografie aanraden.

Elektrocardiogram

Een elektrocardiogram (ECG) is de meest gebruikte test om de conditie van het hart te beoordelen. Het ECG wordt gebruikt om de status van het geleidingssysteem van het hart te beoordelen, de status van de spier en indirect de conditie van het hart als pomp. Het ECG is een grafische presentatie van de electrische activiteit van de hartspier. Op die manier kan de dierenarts abnormale dingen ontdekken. Het hart slaat doordat er een golf van electrische energie door het hartweefsel beweegt, die begint in de voorkamers en verder gaat naar de kamer. Deze electrische golf doet de spierwand van de kamers samentrekken en pompt aldus het bloed, dat in het hart zit, weg.

De behandeling

Gelukkig kunnen hartziektes behandeld worden met geneesmiddelen, dieten en rust. Het is heel belangrijk om regelmatig uw dier ter controle te brengen om zijn vooruitgang te beoordelen. Hoe goed de hartpatient het thuis stelt, hangt of van twee dingen; hoe ver gevorderd de ziekte al was en hoe goed u de instructies van uw dierenarts opvolgt. Het verzorgen van zo'n patient is niet altijd gemakkelijk. Maar het kan ook heel dankbaar zijn, wanneer u het leven van uw trouwe kameraad op een aangename manier kan verlengen. Bij bepaalde hartkwalen wordt lanoxine (digitalis) gebruikt. Dit geneesmiddel, in de juiste dosering, helot het hart beter samentrekken en vertraagt het hartritme. Het is belangrijk dat u als eigenaar van een hartpatient het belang van een aanhoudende behandeling inziet en de tekenen van een digitalisvergiftiging kunt onderkennen. Dat zijn: braken, diarree, flauwte, geen eetlust. Elke patient reageert verschillend op bepaalde geneesmiddelen en hun doses. De behandeling moet regelmatig aangepast worden om zo de verlangde controle over de ziekte te behouden.

Indien er ook maar enig symptoom van vergiftiging te bemerken valt, moet men onmiddellijk stoppen met het geven van geneesmiddelen. Vervolgens moet u binnen de 48 uur uw dierenarts verwittigen.

De vooruitzichten

De symptomen van hartziektes zouden langzaam moeten verbeteren na de eerste week van behandeling. Indien de symptomen terug komen of zelfs erger worden moet men zo snel mogelijk de dierenarts raadplegen. Wanneer de hond heel erg begint te hoesten of zwaar begint te adornhalen kan men er het best zo snel mogelijk zelf mee naar de dierenarts gaan. Hartinfarcten gebeuren in tegenstelling tot bij de mens heel zelden.

Dr. Paul Moelants