Home - Kynologie - De duitse herdershond - Voorhuidontsteking bij de reu
Velen van u die een reu hebben kennen het volgende probleem: geel-groene druppels die de hond uit 'plasser' verliest. Bij de een nauwelijks zichtbaar, bij de ander heel vervelend omdat de druppels ook binnenshuis worden verloren.
We hebben dan te maken met een voorhuidontsteking, een hardnekkige ontsteking van het slijmvlies van de penis en de voorhuid. Eerst lets over de bouw van de penis bij onze hond. Deze ligt als hetware in een buis onder de buik en is in rusttoestand geheel aan het oog onttrokken. Degenen onder u die wel eens een dekreu aan het werk hebben gezien, weten dat zo'n penis in uitgeschachte toestand wel tot 20 cm lang kan zijn. De buitenkant van de penis is roze van kleur en is bedekt met een slijmvlies evenals de binnenkant van de huls waarin zich de penis in rusttoestand voorhuid bevindt. Beide slijmvliezen gaan in de diepte bij het zgn. omslagpunt in elkaar. Het is dit slijmvlies, dat bij een voorhuidontsteking vaak chronisch ontstoken is. De geel-groene etter of pus die dan gevormd wordt komt terecht bij voorhuidopening en is dan aan de buitenkant zichtbaar.
De infektie wordt veroorzaakt door vrij onschuldige bakterien. Het is dus niet vergelijkbaar met geslachtsziekten zoals we die bij mensen kennen en die door een bepaalde bakterie veroorzaakt worden. Het is ook niet besmettelijk bij bijvoorbeeld het dekken. Wat kan er aan gedaan worden als we merken dat onze reu nu en dan een druppeltje verliest?
Er zijn verschillende mogelijkheden, afhankelijk van het probleem. In eerste instantie wordt de voorhuidholte meestal een aantal dagen achtereen gespoeld met een milde desinfectans (bijv. Chloorhexidine, een verdunde aluinoplossing of een verdunde chlooramineoplossing). Het desinfectans kan in de voorhuidholte gebracht worden door bijv. een 10 cc. injectiespuit (uiteraard zonder naald). Bij de reu in zijligging omvat men met duim en wijsvinger van de ene hand de opening van de voorhuid, terwijl men met de andere hand de injectiespuit leeg drukt. Daarna houdt men de opening dicht, zodat de vloeistof niet kan wegstromen. Vervolgens masseert men de vloeistof heen en weer onder de gespannen voorhuid. Tenslotte laat men de vloeistof weer wegstromen. Het desinfectans en de injectiespuit zijn kant-en-klaar ook bij uw dierenarts te krijgen als zgn. 'voorhuidcleaner'. Zoals reeds gezegd: de ontsteking is vaak hardnekkig. Dat betekent dat na een schijngenezing uw reu vaak weer vervalt in zijn oude kwaal. Als dit gebeurt kan een volgende stap zijn dat u de voorhuid van uw hond opnieuw zult moeten laten spoelen. Ditmaal niet met een desinfectans maar met een zalf waarin antibiotica en ander ontstekingsremmende stoffen verwerkt zitten. In enkele gevallen kan ook deze zalf geen uitkomst bieden. Als de voorhuidontsteking vrij rustig verloopt zal uw dierenarts de ontsteking soms op zijn beloop laten. De ontsteking leidt niet tot ernstige complicaties en is alleen lastig voor u als eigenaar (hygiene). In ernstige gevallen, als het echt niet anders kan, wordt operatief ingegrepen.
Er zijn twee mogelijkheden:
- de voorhuidsopening wordt verwijd waarna in de meeste gevallen de hinderlijke druppels verdwijnen.
- de andere mogelijkheid is castratie. Na een castratie stopt de ontsteking meest ook.
Tot slot nog deze opmerking. Wanneer u een pup wilt aanschaffen en er wordt gedacht over de keuze reu of teef, wordt dikwijls het onhygienisch aspekt bij de loopsheid van de teef genoemd. Vergeten wordt dan meestal dat dit bij de teef maar ongeveer drie weken per half jaar duurt terwijl heel veel reuen continu druppels in huis verliezen.
Bernard Heemskerk Dierenarts te Oegstgeest.