Home - Kynologie - De duitse herdershond - Een tweede hond en dan?
Regelmatig word ik gebeld door mensen die een tweede hond hebben aangeschaft of twee pups tegelijk hebben gekocht. Ze lopen tegen problemen aan bij de opvoeding van de pup(s), problemen die ze van te voren niet hadden gezien. Om teleurstellingen te voorkomen is het goed je aan een aantal regels te houden wanneer je meerdere honden in huis haalt.
Veel eigenaren kopen een tweede hond als gezelschap voor hun andere hond. Vooral als men regelmatig niet thuis is i.v.m. werk denkt men er goed aan te doen een speelkameraadje voor de oudere hond aan te schaffen. Anderen is het trainen met de eerste hond goed bevallen en willen nu hetzelfde met een nieuwe hond gaan herhalen.
Wanneer de nieuwe pup in huis komt krijgt dit hondje veel meer de gelegenheid om met de al aanwezige hond op te trekken dan met de baas. Daar ligt meestal de oorzaak van de ontstane problemen en daar zal een nieuwe baas ook de nodige maatregelen moeten nemen.
Als een pup in een huis komt waar nog geen andere honden zijn zal hij z'n aandacht op de aanwezige mensen moeten richten. Hij zal z'n best moeten doen om de mens te verstaan, leren begrijpen hoe hij met zo'n mens moet spelen. Dat vereist van die baas ook de nodige inspanning. Echter, als er in datzelfde huis al een hond aanwezig is dan is de noodzaak voor de pup zo'n mens te begrijpen veel minder aanwezig. Honden verstaan, begrijpen elkaar. Mensenmanieren, mensentaal zijn voor een hond wat een vreemde taal voor ons is. Logisch dat zo'n pupje zich meer aangetrokken voelt tot een soortgenoot dan tot die nieuwe mensenbaas. Het resultaat is, dat wanneer de pup is uitgegroeid tot een volwassen hond, hij niet zo op z'n baas gericht is, minder gewillig de bevelen van z'n baas zal opvolgen, minder aandacht voor z'n baas heeft, kortom uitgegroeid is tot een hond waarmee je niet zo makkelijk traint als met je eerste hond.
Dit verschijnsel doet zich nog sterker voor wanneer je twee pups (vaak uit hetzelfde nest) tegelijk koopt. Maar denk er ook aan dat je tegen dit probleem kunt aanlopen wanneer je pup dagelijks een andere hond ontmoet waarmee hij langere tijd mag spelen!
Natuurlijk moet iedere hond, vooral in z'n puppytijd (socialisatieperiode), voldoende gelegenheid krijgen om met verschillende soortgenoten om te gaan, er mee te spelen. Maar daar moet tegenover staan dat u tenminste drie maal langer per dag met uw pup speelt dan dat hij met z'n soortgenoten doet.
Voor de thuissituatie betekent dat dat uw pup niet de hele dag in het gezelschap van de andere hond mag zijn, in ieder geval niet wanneer u er geen oog op kunt houden. Een hekje tussen twee ruimtes, een bench, of een andere afscheiding kan een oplossing bieden. Zo kunnen de honden elkaar wel gezelschap houden, maar niet met elkaar spelen. Daarnaast is het voor uw pup van belang dat u hem ook leert alleen te blijven, zonder gezelschap van de andere hond.
Beide honden apart aandacht geven is de oplossing van het probleem. Dus spelen, trainen met de oudere hond, terwijI de pup leert om alleen thuis te zijn. Ook de al aanwezige hond heeft recht op totale aandacht van z'n baas. Daarnaast gaan wandelen, spelen e.d. met de pup, zonder dat andere hond er bij is. Zo leert de pup in vreemde situaties op eigen benen te stain. Maar ook leert de pup dat het spele met de baas het allerleukste is wat er op de wereld bestaat.
Tijdens deze wandelingen met de pup is het goed ook andere (volwassen) honden tegen teko men. Uw pup kan waarschijnlijk prima spelen met uw volwassen hond. Als het goed is zal uw oudere hond ook veel van een pup tolereren. Uw pup denkt dat alle volwassen honden zo naar hem zullen reageren. Dat is dus niet zo. Geef pup de gelegenheid om dat te ontdekken en grijp alleen in wanneer de veiligheid van uw pup in gevaar komt. Zo leert de pup wanneer hij volwassen is zich ook goed naar andere honden te gedragen.
Dit alles op een verantwoorde manier met twee pups uitvoeren is bijna een onmogelijke opgave. Niet iets wat ik iedere hondenbezitter zou willen aanraden.
De aanschaf van een pup bij een oudere hond zou ik pas doen wanneer de oudere hond echt volwassen is, zowel lichamelijk als ook geestelijk. Meestal is dat op een leeftijd van ongeveer twee jaar. Uw oudere hond heeft dan het nodige geleerd en u kunt wat meer aandacht aan de nieuwe pup besteden.
Marian Servaas.