Rob's web

Home - Medisch - Anatomie en fysiologie - Hart en bloedvaten

Hart en bloedvaten

Het bloedvatenstelsel of de bloedsomloop bij de mens is het gesloten systeem van vaten waardoor bloed stroomt. Er zijn 2 bloedsomlopen, de kleine en de grote. De vaten verbinden het hart en de organen en zorgen voor de aanvoer van zuurstof en voedingsstoffen en voor de afvoer van afvalstoffen zoals koolstofdioxide. Ook zorgt de bloedsomloop voor circulatie van hormonen en afweerstoffen en warmte.

Het hart is een holle spier die door zich samen te trekken bloed door het lichaam pompt. Een eenvoudig insectenhart bestaat uit een holle buis die af en toe samentrekt en een kleine hoeveelheid vloeistof in beweging houdt, min of meer in één richting maar zonder gesloten vaatsysteem; een zoogdierhart is een zeer gespecialiseerd orgaan met vier afzonderlijke, door kleppen gescheiden kamers die samen twee pompen vormen die een in serie geschakelde, maar verder gescheiden long- en een lichaamscirculatie op gang houden.

Anatomie van het hart

Rechter atrium (boezem) Linker atrium Bovenste holle ader Aorta Longslagader Longader Mitralisklep Aortaklep Linker ventrikel (kamer) Rechter ventrikel Onderste holle ader Tricuspidalisklep Pulmonalisklep

Het hart is asymmetrisch van vorm (lijkt eigenlijk niet op een 'hartje' (♥) zoals dat vaak getekend wordt) en ligt in de thoraxholte nagenoeg midden achter het borstbeen, in het mediastinum (de ruimte tussen de twee longen). Pijn aan het hart wordt bijna altijd ook midden op het borstbeen gevoeld. Het hart ligt meer aan de linkerkant dan aan de rechterkant van het borstbeen. Het steekt slechts ongeveer 2 cm uit aan de rechterkant. In de linkerlong daarentegen zorgt het hart voor een diepe indeuking. Het hart kan voorgesteld worden als een kegel. De top van de kegel wordt de apex genoemd, het grondvlak de basis. De apex ligt meer caudaal (naar onderen toe), ventraal (naar voren toe) en links dan de basis die meer cervicaal (naar boven toe), dorsaal (naar achteren toe) en rechts gelegen is. De as van de kegel verloopt dus schuin in de thorax. Het hart grenst aan het middenrif (diafragma) met de facies diaphragmaticus. Een tweede zijvlak van het hart grenst aan het borstbeen (sternum) en een aantal ribben. Dit is de facies sternocostalis. Zoals eerder vermeld grenst het hart ook aan de linkerlong met de facies pulmonalis. Deze facies pulmonalis wordt soms ook gezien als een overgang van de twee andere vlakken (een heel onscherpe overgang), daarom ook wel margo obtusus ('stompe rand') genoemd. De overgang tussen de facies sternocostalis en de facies diaphragmaticus aan de andere kant wordt de margo acutus genoemd. Deze overgang is wel scherp.

Het hart wordt helemaal omgeven door het hartzakje, het pericard (pericardium). Dit bestaat uit een fibreus gedeelte en een sereus gedeelte. Dit laatste is een dubbelvlies rond het hart met een parietaal blad dat de binnenkant van het hartzakje bekleedt en een visceraal blad dat het hart zelf bekleedt, die in elkaar overgaan ter hoogte van de omslagplooien. Deze bevinden zich ter hoogte van de verschillende belangrijke arterieën en venen die respectievelijk het hart verlaten en binnenkomen. Het fibreuze gedeelte (het eigenlijke 'zakje') is op zijn beurt vergroeid met het middenrif. Op die manier wordt een overvulling van het hart verhinderd. De ruimte tussen visceraal en parietaal blad wordt de pericardiale ruimte genoemd en is normaal gevuld met (heel weinig) vocht. Dankzij dit vocht is het mogelijk dat deze bladen ten opzichte van elkaar verschuiven.

Het orgaan bestaat uit een pompgedeelte en een stimulerend gedeelte, die anatomisch nauw met elkaar verweven zijn maar functioneel duidelijk moeten worden onderscheiden. Het hart van een volwassene weegt ongeveer 300 gram en is zo groot als een vuist. De hartwand is opgebouwd uit vier lagen: het endocard, het myocard (de spierlaag van het hart), epicard en als buitenste laag het pericard (hartzakje). Het hart heeft verder ook 2 boezems of atria (meervoud) en 2 kamers of ventrikels: 1 rechter atrium en 1 rechter ventrikel en 1 linker atrium en 1 linker ventrikel. Tussen het atrium en ventrikel zit in beide harthelften een hartklep, net als tussen ventrikels en slagaders.

De pomp

Deze bestaat uit de samentrekkende spieren van het hart en de hartkleppen. Het bloed dat uit de longen terugvloeit naar het hart komt terecht in de linker boezem (het linker atrium). Het stroomt vandaar langs de mitralisklep naar de linker kamer (de linker ventrikel) die een dikkere gespierde wand heeft. Door samentrekking van de linker kamerwand wordt het bloed uit het hart weggepompt via de aortaklep naar de aorta, de grote lichaamsslagader. Na een circuit door het lichaam te hebben gemaakt komt het nu zuurstofarme bloed in de rechter boezem terug. Daar gaat het langs de tricuspidalisklep naar de rechter kamer en wordt bij de volgende contractie van het hart weer langs de pulmonalisklep naar de longslagader geperst waarna het in de longen kooldioxide afstaat en weer verzadigd wordt met zuurstof. Het wegpompen van het bloed is een actief proces, de hartspier trekt zich samen (systole). Na de systole volgen de ontspanning en rustfase (waarin de spiercellen zich opnieuw 'opladen' voor de volgende contractie), de diastole. Tijdens de diastole vullen de boezems en kamers zich weer met bloed. Dit is voor het grootste gedeelte een passief proces. Pas aan het eind van de diastole als de boezems zich samentrekken wordt nog meer bloed de kamers ingeperst. Hierdoor komen deze een beetje onder spanning te staan, waardoor de samentrekking van de kamers extra krachtig wordt. De diastole duurt ongeveer twee maal zo lang als de systole. Bij een zware inspanning kan er echter een probleem optreden. Het hart zal dan frequenter moeten contraheren om voldoende bloed (en dus zuurstof) naar de spieren te brengen. Als het hart sneller slaat wordt de duur van de diastole ingekort. Hier zit echter het probleem. Wanneer de diastole verkort wordt, kan er minder bloed in het hart gepompt worden. Dit is natuurlijk in tegenstelling tot de juist grotere hoeveelheid bloed die het lichaam nodig heeft. Bij gezonde personen echter vormt dit geen probleem.

Het hart bestaat uit een linker en een rechter pomp die in serie (achter elkaar) geschakeld zijn met steeds een tussenliggend (long- of lichaams)vaatbed maar verder niet direct met elkaar te maken hebben, behalve dat ze bijna tegelijk contraheren, omdat ze gelijktijdig worden gestimuleerd. Ze contraheren echter niet volledig op dezelfde moment. Dit komt doordat de sinusknoop in het rechter atrium gelegen is. Op die manier zal het rechter atrium voor het linker atrium contraheren. De ventrikels contraheren wel op hetzelfde moment, maar de contractie van beiden duurt niet evenlang. Zo zal het rechterventrikel eerst beginnen met bloed uit te persen en deze contractie minder lang aanhouden. De linkerventrikel zal bloed pompen in de systeemcirculatie. Hier ligt de weerstand veel hoger dan in de pulmonale circulatie. De minimumkracht om de weerstand te overwinnen is dus veel sneller bereikt in de rechter harthelft dan in de linker harthelft. Door deze hogere weerstand in de systeemcirculatie zal de linker ventrikel langer moeten contraheren om al het bloed in de systeemcirculatie te pompen. Het hart pompt in rust bij een volwassene ongeveer 5 liter bloed per minuut rond; bij inspanning kan dit ongeveer vervijfvoudigd worden, afhankelijk van trainingstoestand en leeftijd.

Bloeddruk

De bloeddruk of tensie is de vloeistofdruk in het slagadersysteem. De bloeddruk wordt weergegeven door middel van twee kengetallen, de systolische druk of bovendruk en de diastolische druk of onderdruk, gescheiden door een schuine streep, b.v. RR 120/80 mm Hg. De getallen geven de druk aan in millimeters kwikdruk (symbool: mmHg), dat wil zeggen de druk uitgeoefend door een kolom kwik van 120 mm hoogte in het voorgaande voorbeeld. Een meer wetenschappelijke eenheid om bloeddruk in uit te drukken zou de kilopascal zijn, maar die wordt om historische redenen tot nu toe nauwelijks gebruikt. In sommige landen is het gebruikelijk de bloeddruk in cm Hg aan te geven, dus met een nul minder.

Begripsbepaling

• De systolische druk of bovendruk is de maximale druk die wordt opgebouwd in de aorta of hoofdlichaamsslagader bij het samentrekken van de linker hartkamer. (linker tekening)
• De diastolische druk of onderdruk is het minimum van de druk die optreedt tussen twee samentrekkingen van het hart in, als de linker hartkamer zich weer met bloed vult. (rechter tekening)

Bloeddrukwaarden

• Rond de 120/80 mm Hg: optimale bloeddruk (voor volwassenen)
• Minder dan 140/90 mm Hg: normale bloeddruk
• Meer dan 160/95 mm Hg: hypertensie/ hoge bloeddruk
• Minder dan 90/60 mm Hg: lage bloeddruk / hypotensie

De grenswaarden stijgen met toename van de leeftijd, voornamelijk de bovendruk.

Dubbele bloedsomloop

Bij een dubbele bloedsomloop werkt het hart als een dubbele pomp

Een dubbele pompwerking van het hart zorgt ervoor dat er veel zuurstof via het bloed naar het lichaam kan worden vervoerd. Het zuurstofrijke bloed komt vanuit de longen in het hart en wordt daarna met veel kracht door het hele lichaam gepompt. Dit is het systeem dat het beste geschikt is voor dieren met een actieve, beweeglijke levenswijze. Amfibieën, reptielen, vogels en zoogdieren - dus ook de mens - hebben een dubbele bloedsomloop.

Schema van de bloedsomloop.

Kleine bloedsomloop

De kleine bloedsomloop begint in de rechterboezem, waar het zuurstofarme bloed vanuit het lichaam aankomt. De rechterboezem pompt het bloed naar de rechterkamer die het bloed via de longslagaders naar de beide longen pompt. Hier vertakken de longslagaders zich in steeds kleinere slagaders en uiteindelijk in de kleine haarvaten van de longblaasjes. Via een enorm wijdvertakt net van haarvaatjes stroomt het bloed dan om de longblaasjes heen. In het bloed wordt dan de in de longblaasjes aanwezige zuurstof opgenomen. Zuurstof is overal in het lichaam nodig bij de opwekking van energie vanuit bloedsuiker. De daarbij vrijkomende afvalstof koolzuur wordt in de longen vanuit het bloed via de longblaasjes weer afgegeven aan de lucht die we uitademen. Vervolgens komen de haarvaten samen tot kleine aders en deze verenigen zich weer tot steeds dikkere aders, om uiteindelijk samen te komen in de longaders. Via de longaders komt het zuurstofrijke bloed in de linkerboezem, waar de grote bloedsomloop begint.

Grote bloedsomloop

De grote bloedsomloop begint in de linkerboezem die het zuurstofrijke bloed in de linkerhartkamer pompt. De linkerkamer heeft een dikke, sterke spierwand om daarmee het bloed via de grote lichaamsslagader (de aorta) de grote bloedsomloop in te persen. Alle organen tot in de verste uithoeken van het lichaam moeten immers van zuurstofrijk bloed worden voorzien. De spierwand van de rechterkamer is wat minder dik, omdat het slechts bloed naar de dichtbijgelegen longen hoeft te pompen.

Vanuit de aorta ontspringen slagaders naar het hoofd, de armen, de borst- en buikorganen en de benen. In al deze delen van het lichaam vertakken de grote slagaders zich in steeds kleinere slagaders en uiteindelijk in kleine haarvaten. Vanuit de haarvaten worden de lichaamscellen van zuurstof en voedingsstoffen (zoals suikers, vetten en eiwitten) voorzien en worden koolzuur en andere afvalstoffen weer opgenomen. Daarnaast kunnen de verschillende inwendige organen bepaalde stoffen aan het bloed toevoegen, of juist weer uit het bloed verwijderen. Zo worden in de darmen voedingsstoffen aan het bloed toegevoegd en in de nieren afvalstoffen vanuit het bloed aan de urine afgegeven.

Vervolgens verenigen de kleine haarvaten zich weer tot steeds grotere aders, die het bloed uiteindelijk weer terugleiden naar de rechterboezem van het hart.

De bloedstroom door de darmen gaat eerst via de poortader naar de lever, welke ook nog een slagader heeft voor zuurstofrijk bloed. De leverader voert het voedingsstoffenrijke bloed af richting hart.

De kransslagaders

Het hart is een spier die zelf ook zuurstof en voeding nodig heeft. Dat betrekt de hartspier niet uit het bloed binnenin het hart, maar vanuit het bloed in de twee speciale slagaders die buiten op de hartspier lopen: de kransslagaders. De beide kransslagaders ontspringen vanuit de grote lichaamsslagader, vlak boven de plaats waar deze vanuit het hart tevoorschijn komt, en vertakken zich als een krans over het hart heen (vandaar de term kransslagaders).

Enkele bloedsomloop

Bij een enkelvoudige bloedsomloop werkt het hart als een enkele pomp.

Vissen hebben een enkelvoudige bloedsomloop. Nadat het bloed in de kieuwen zuurstof heeft opgenomen stroomt het direct door naar de rest van het lichaam. Dat gebeurt minder krachtig dan bij een dubbele bloedsomloop. Bewegingen van het vissenlichaam verhogen de stroomsnelheid van het bloed.

Open bloedsomloop

Bij een open bloedsomloop stroomt het bloed vrij het lichaam in.

Schelpdieren zoals mosselen hebben geen stelsel van gesloten bloedvaten. Het bloed stroomt vanuit de aorta naar holten in het lichaam. Er zijn geen haarvaten die de bloedstroom naar de organen verdelen. Via een adersysteem stroomt het zuurstofarme bloed weer naar de kieuwen terug.

Met een open bloedsomloop kan de aan- of afvoer van bloed niet snel worden vergroot, maar dat is bij zo'n traag dier als een mossel ook niet nodig.

Lengte vaatstelsel mens

Hart- en vaatziekten

Het bloedvatstelsel voorziet de lichaamsweefsels van voedingsstoffen en zuurstof en voert afvalstoffen af. Het vervult hiermee een zeer essentiële functie. Met name een (tijdelijke) blokkade van de zuurstofvoorziening van weefsels, zoals van hart en hersenen, kan ernstige (blijvende) schade en zelfs de dood tot gevolg hebben. Hart- en vaatziekten zijn veelal direct dan wel indirect het gevolg van atherosclerose - het in de loop van de tijd verdikken van de bloedvatwand en vernauwen van de holte van het bloedvat, waaronder de kransslagader.

Door de vernauwing van de holte van het bloedvat zal de toevoer van zuurstof en voedingsstoffen eerder ontoereikend zijn, zoals bij (in)spanning wanneer de behoefte aan deze stoffen verhoogd is. Angina pectoris is hiervan een voorbeeld. Ook zal het vernauwde vat gemakkelijker (acuut) afgesloten raken, zoals bij een hartinfarct. In beschadigde, atherosclerotische bloedvaten zullen ook eerder bloedstolsels (trombi) ontstaan, wat op de desbetreffende plek dan wel elders in het lichaam (als de prop losschiet) een risico op afsluiting geeft.

Het zorgdragen voor het handhaven van een goede conditie van de bloedvatwand is dan ook een belangrijk aandachtspunt bij de preventie van hart- en vaatziekten. Naast erfelijke factoren, zijn voedings- en leefgewoonten in belangrijke mate bepalend voor de conditie van het bloedvatstelsel.

Atherosclerose wordt over het algemeen pas opgemerkt in een vergevorderd stadium, wanneer het problemen gaat geven. Via laboratoriumdiagnostiek kunnen en tekorten aan voedingsstoffen al in een vroeg stadium opgespoord worden, wanneer er nog geen klachten zijn. Laboratoriumdiagnostiek kan daarmee een belangrijk hulpmiddel zijn bij de preventie van hart- en vaatziekten. Daarnaast kan laboratoriumdiagnostiek helpen bij het stellen van de diagnose en het bepalen van de meest geschikte behandeling.

De ware achtergrond van Angina Pectoris enzo

Deze ziekte is een alarmsignaal en een der meest voor komende uit de reeks cardiovasculaire aandoeningen. Die moderne pest kwam tot zo'n 90 jaar geleden - toen er nog lang geen mais- en zonnebloemolie was - en er alleen verzadigd dierlijk vet werd gegeten slechts sporadisch voor. Ondanks een ieder jaar hogere consumptie van 'gezond' (onverzadigd) plantaardig vet, miljarden kostende en kankerverwekkende cholesterol verlagers, en een afnemende consumptie van 'gevaarlijk' (verzadigd) dierlijk vet neemt het aantal cardiovasculaire aandoeningen toe en is al jaren doodsoorzaak nummer 1.

In dierlijk verzadigd vet zit cholesterol. Maar van ons cholesterol niveau in het bloed is slechts 3 % afkomstig uit de voeding. De overige 97 % wordt al sinds de menselijke evolutie begon gewoon door de lever aangemaakt en is onontbeerlijk voor talloze biochemische processen en een goede gezondheid. De een heeft wat meer, de ander wat minder, want zo gaat dat in de natuur en daar is niets mis mee. In tegenstelling tot wat ons al jaren wordt wijsgemaakt zijn een 'te hoog' cholesterol niveau en 'slecht' cholesterol en 'boosaardig' dierlijk (verzadigd) vet geen oorzaak van cardiovasculaire aandoeningen. Het is zelfs nooit wetenschappelijk bewezen. Het is pseudo-wetenschap berustend op een uit zijn verband gerukte wankele aanname uit de jaren vijftig van de Amerikaanse legerrantsoenensamensteller Ancel Keys die in het hoge gebruik van plantaardige olie in de mediterane landen en in het daar minder voorkomende aantal hart-en vaataandoeningen 'bewijs' zag dat dit de sleutel was.

De oorzaak ligt dieper en is simpel maar wordt omwille van economische, farma/medische en politieke belangen angstvallig verzwegen. De oorzaak is naast stress, hoog alcoholgebruik, roken en milieuvervuiling, een tekort aan essentiële micro-voedingsstoffen in onze celwanden door structurele tekorten hieraan in het ons aangeboden voedsel. Dan heb ik het niet over geraffineerde wanprodukten als bloem, witte rijst en suiker waarvan zelfs een kind begrijpt dat die je gezondheid ondermijnen. Maar dan heb ik het over onbewerkte waren als aardappelen, groenten, peulvruchten, fruit, volkoren granen en zuivel waarin volgens de voedings'deskundigen' zoals bijvoorbeeld van het Voedingscentrum VOLDOENDE voedingsstoffen zitten om gezond te blijven.

Dit ondanks zich in herhaling opeenvolgende recente tegengeluiden van de Britse dokter David Thomas en professor Mike Lean van de universiteit van Glasgow. De Britse wetenschappers R.A. McCance en E.M. Widowson waarschuwden reeds in 1940 (!) en bij herhaling in 1963 en 1991 over de alarmerende afname van mineralen en vitaminen in ons voedsel en de gezondheidsproblemen die dit met zich mee zou brengen.

Sinds ongeveer 1925 en vooral na 1945 is het vitaminen- en mineralenaandeel in land- en tuinbouwprodukten zo dramatisch gedaald dat je ook met het van officiële zijde zo opgehemelde 'gezonde' dieet van de gemankeerde schijf van vijf nooit verder komt dan een subniveau aan vitaminen, mineralen en sporenelementen. Deze daling zet zich sluipenderwijs al decennia lang voort. Veroorzaakt door kunstmest, afschaffen van wisselteelt, uitputting van landbouwgrond, glasteelt op substraat, gewasbeschermingsprodukten (landbouwgif noemden we dat vroeger), zaad'veredeling' en 'moderne' teelttechnieken waardoor gewassen er als een plaatje uitzien maar voedingsstoffen ontberen.

Het uiteindelijke gevolg hiervan is dat de miljoenen vaatwandcellen in ons lichaam hun stevigheid verliezen en er scheurtjes en andere beschadigingen ontstaan. Cholesterol in de vorm van Low Density Lipoproteïne (LDL, u weet wel, die 'gevaarlijke') zet zich dan als natuurlijk reparatiemiddel op de brokkelige celwanden in de kransslagader af om ze weer glad te strijken. Hierdoor groeit deze dicht met als uiteindelijk gevolg een hartinfarct, of, als dit in de aders naar de hersenen gebeurd, een beroerte. Normaal denkende mensen begrijpen dat dit een GEVOLG is. Maar de niet normaal denkende reguliere goegemeente en ook de meeste alternatieven noemen cholesterol de OORZAAK van Angina Pectoris. Desondanks blijkt uit onderzoek dat er meer mensen aan hartkwalen sterven met een LAAG cholesterol dan met hoog.

Wereldwijd onderzoek naar eetgewoonten versus gezondheid van nog maar 70 jaar geleden, bij tal van volkeren, stelt onomstotelijk vast dat een dieet met voornamelijk verzadigd dierlijk vet uitermate gunstig was voor de gezondheid. Kijk maar eens in een oud kookboek. Als te gebruiken vetsoorten werden room, boter, reuzel en rundvet genoemd. Niet olijf-, mais-, raapzaad- of sojaolie. Indianen aten vet bisonvlees, vetter dan onze polderkoeien. De magere delen gaven ze aan de honden. De vette, inclusief de vitaminenrijke ingewanden, aten ze liever zelf. Alpenbewoners gebruikten eeuwenlang volvette rauwe zuivelprodukten en bereikten hoge leeftijden zonder hartkwalen en beroertes. Alleen verzadigde vetten zorgen voor de noodzakelijke 50 % van onze celmembranen en geven er de nodige stevigheidaan. Plantaardige olie niet. Tevens spelen ze een essentële rol in de botkwaliteit; beschermen de lever tegen de opname van alcohol; verbeteren het auto-immuunsysteem; zijn nodig voor een optimale benutting van de onverzadigde vetzuren; en ze beschermen ons tegen schadelijke bacterieën in het spijsverteringsstelsel.

Verzadigd vet is vooral ook de drager van de in vet-oplosbare vitaminen A en D waaraan, mede dankzij het van hogerhand bevolen demoniseringsproces, miljoenen mensen nu een chronisch tekort hebben.

De rijkste bronnen van deze vitaminen zijn orgaanvlees, spekvet, vette vis, kuit, schaal- en schelpdieren, eieren en boter. Maar die mogen niet meer van de gezondheidssaboteurs die vermomd zijn als voedingsdekundige, dokter en dietist. De echte vitamine A (retinol) uit dierlijke bron is toch wel even wat anders dan zijn plantaardige voorloper caroteen. De omzetting van caroteen naar vitamine A in het menselijk lichaam is slechts een compromis dat zelfs onder optimale omstandigheden nauwelijks kan tippen aan kant-en-klare vitamine A (retinol) in vet die onderandere de celgroei en -deling reguleert en een sleutelrol vervult in de gezondheid van de schildklier.

Vitamine D is nodig voor calciumopname in de botten. Dat is welhaast het enige argument van de boven ons gestelde 'deskundigen' voor het gebruik van deze vitamine. Nooit hoor je ze zeggen dat het essentieel is voor nog zo'n 30 a 40 andere lichaamsprocessen en vooral voor een goed immuunsysteem waaraan steeds meer mensen storingen krijgen. Dat het helpt tegen hoge bloeddruk en spasmen, en onmisbaar is voor een gezond zenuwstelsel en tandvlees en aan het VOORKOMEN van hartritmestoornissen, borst- en darmkanker, diabetes, multiple sclerosis, centraal vermoeidheids syndroom, candida albicans, reumatoïde- en osteoartritis en nog veel andere ellende.

De campagnes tegen zonnebaden en verzadigd het doen hun werk meer dan uitstekend. Het aantal mensen met een vitamine D tekort maakt heden dankzij de gezondheid saboterende instanties een grote bloei door en rachitis (Engelse ziekte) is ook al lang weer terug van weggeweest. Tekort aan vitamine D wordt ook te vaak door artsen ten onrechte gediagnostiseerd als fybromyalgie. Want vitaminentekorten komen volgens de meesten van deze farma fans niet meer voor en daardoor herkennen zij dit ook niet meer. De aanbevolen dagelijkse hoeveelheid van vitamine D wordt evenals die van andere vitaminen opzettelijk schandalig laag gehouden. Klinisch onderzoek van een autoriteit zoals de Canadese wetenschapper Reinhold Vieth toont aan dat de adh van vitamine D3 omhoog moet en kan. De bovengrens kan met een factor 10 omhoog, zoals Harvard wetenschappers ook bevestigen.

Dierlijk vet bestaat trouwens niet alleen maar uit 100% verzadigd vet. De voor ons zo noodzakelijke onverzadigde vetten zitten er ook gewoon in! Dat vertelt het Voedingscentrum u nooit. In reuzel (varkensvet) zit 39% verzadigd vet en 55% onverzadigd vet! De ook gedemoniseerde roomboter bevat even zo goed 33% aan onverzadigde vetzuren.

In de natuur BEstaan geen slechte vetten. Slechte vetten ONTstaan. Door verhitten van plantaardige vetten. Deze veranderen hierdoor in transvetten en acrylamiden en vernietigen de cellulaire structuur met chronische ziekten en sterfgevallenn als gevolg. Het werkelijke gevaar van 'slechte' vetten voor onze gezondheid vormt niet het gebruik van verzadigd vet maar van onverzadigd vet in de vorm van het de hemel in geprezen linolzuur (omega-6) dat volgens Unilever, dokter, dietist en uw buurvrouw zo goed is voor hart- en bloedvaten. Op zich is dat ook zo. Maar omdat de voedingsindustrieën alle dierlijk vet verbannen hebben en door goedkope geraffineerde zonnebloem-, mais- en sojaolie hebben vervangen zit deze overbodige olievlek inmiddels dominant in alle bewerkte produkten. Hierdoor is de verhouding met het onverzadigd vet alfa-linoleenzuur (omega-3) en nog nauwelijks gegeten verzadigd vet in ons dieet volkomen uit balans.

Omega-6 vetzuur is op deze wijze het echte killervet geworden en i.p.v. bestrijder juist DE veroorzaker van hartkwalen en diabetes zoals door nieuw onderzoek keer op keer bevestigd wordt, maar waar dokter, dietist, Gezondheidsraad en Voedingscentrum doof voor zijn.

De geschiedenis van ons dieet laat ook zien dat een 'hoog' cholesterol niveau en 'slecht' cholesterol door verzadigd vet nooit een probleem voor de gezondheid is geweest. Als dit wel zo was zouden er honderd jaar geleden toch nog meer hartpatienten hebben moeten zijn dan nu, want toen was verzadigd vet nog niet vervangen door zijn meer winst opleverende onverzadigde plantaardige tegenhanger...

Welke deskundige legt mij dat nou eens uit?

Cholesterol is onontbeerlijk voor de hersenontwikkeling en een gezond zenuwstelsel en vormt een krachtig anti-oxydant dat bescherming tegen kanker biedt. Cholesterol zorgt er voor dat de huid uit zonlicht vitamine D kan aanmaken. Dat de gal zijn werk kan doen om vet te verteren en adrenaline kan vormen. Het hormoon, dat zeker in de huidige tijd, noodzakelijk is om stress te weerstaan.

De dierlijke 'slechte' vetconsumptie blijft dalen, hart- en vaatziekten niet. De laatste 80 jaar is de inname van cholesterol uit de voeding met maar een procent gestegen. In dezelfde periode steeg het gebruik van geraffineerde plantaardige omega-6 olie echter met maar liefst 600%. Het gejammer en de voortdurende ophef over een zogenaamd 'te hoog' cholesterolniveau door verzadigd dierlijk vet is misplaatst en een goed geregiseerde doelbewuste misleiding van een wereldwijd publiek om de werkelijke oorzaken te verdoezelen en de markt voor dure nutteloze cholesterolverlagende broodsmeersels en kankerverwekkende medicijnen als statinen, fibraten en harsen nog verder uit te bouwen.

Door de structureel belabberde voedselkwaliteit is een goede gezondheid vrij van hart- en vaataandoeningen in deze tijden welhaast onmogelijk zonder aanvullende maatregelen. Dit kan alleen maar in de vorm van goede en natuurlijke voedingssupplementen. Ga eens naar een natuurwinkel of een orthomoleculair werkend arts.

Zolang het nog kan tenminste, want in 2009 treed de nieuwe EU voedingssupplementen wetgeving in werking waarbij tal van mineralen, sporenelementen en aminozuren niet langer verkrijgbaar zijn en vitaminen in slechts kleine dosis. Dit is het werk van de Codex Alimentarius Commissie. Een club lieden uit de farmawereld en bondgenoten uit de Wereldgezondheidsorganisatie van de VN die hun handel in ziekten in gevaar zagen komen door de groeiende markt in voedingssupplementen. Onder het mom van 'veiligheidswetgeving' en 'harmonisatie tussen landen onderling' heeft het Europarlement zich ernstig laten misleiden en de volksgezondheid verraden. Artikel 7 is een ongelooflijke brutaliteit.

Een optimale dosis vitamine C, E en gecheleerd magnesium, alsmede het natuurlijke aminozuur arginine, om verwijding van de kransslagaders en daardoor een toename van de bloedtoevoer door de kransslagaders naar de hartspiercellen te bevorderen is noodzakelijk. Carnitine, co-enzym Q10, B vitamines, bepaalde mineralen en sporenelementen, verbeteren de prestaties van de hartspiercellen, de pompfunctie van het hart, de druk waarmee het bloed door de kransslagaders wordt gepompt en daardoor de toevoer van zuurstof en bouwstoffen naar de hartspiercellen.

Jarenlange chronisch tekort aan essentiële voedingsstoffen werk je niet zomaar in een paar weken weg. Gedurende een periode van vele maanden doen vitamine C, lysine en proline hun werk voor het genezen van de slagaderwanden en het afnemen van de arteriosclerotische neerslag U voelt zich uiteindelijk weer als herboren en met een goede multivitamine als onderhoudsmiddel kan de rondedans langs huisarts en specialist nog jarenlang worden uitgesteld of voorkomen.