Twee bandrecorders op een versterker
Veel kant-en-klaar-versterkers zijn eerder met een teveel aan schakelaars en andere 'nuttige overbodigheden' toegerust dan met een tekort. Desondanks kan deze schakeling erg nuttig zijn voor de bandrecorder-bezitter.
In figuur 1 stelt S1 de keuzeschakelaar voor van de voorversterker en is S2 een (uitgebreide dauwel in zijn geheel toegevoegde) monitorschakelaar. Gewoonlijk is er sprake van een bandrecorderaansluiting voor opname en weergave; het opnamesignaal wordt van het moederkontakt van S1 betrokken. In figuur 1 is de schakelaar S3ab toegevoegd en zijn er twee bandrekorderingangen en dito uitgangen. Terwille van de zichtbaarheid van het bos ondanks vele bomen is e.e.a. alleen voor het linker kanaal uitgewerkt.
Fig. 1.
Met S3 in de stand 'source' ontvangen beide aansluitingen een opnamesignaal, dat afkomstig is van het moederkontakt van S1. Met S3 in de stand '1 → 2' is weergave-aansluiting 1 met opnameaansluiting 2 verbonden; in de stand '2 → 1' van S3 is weergave-aansluiting 2 met opname-aansluiting 1 verbonden. We kunnen nu dus van de ene naar de andere bandrecorder kopiëren. Met de monitorschakelaar S2 kan men kiezen tussen een der programmabronnen ('source') of een der weergavesignalen 1 of 2. Al met al biedt deze schakeling een groot aantal mogelijkheden.
Het is vaak handig om bandopnamen te kunnen maken van grammofoonplaten, terwijl een andere programmabron (bijvoorbeeld tuner) ten gehore wordt gebracht. Dat kan door het aanbrengen van schakelaar S4, zie figuur 2. Deze laatste 'feature' is uiteraard ook voor de wat eenvoudiger bandrecorder-schakelingen mogelijk. In dat geval moet schakelaar S2 echter wel in de stand 'source' staan; de monitormogelijkheid vervalt dus.
Fig. 2.