Hybride kaskode
Het is bekend (figuur 1) dat door het op elkaar stapelen van twee of meer transistoren een nieuwe transistor ontstaat met betere eigenschappen dan de individuele transistors. Betere eigenschappen, zoals een zeer geringe terugwerking van punt c naar punt b en een hogere kollektorimpedantie, dus een veel betere benadering van een stroombron op punt c. In de all-transistorversie van figuur 1 moet de basis van T2 een zekere spanning voeren ten opzichte van de emitter van T1; 0,6 volt (D1 in figuur 1) is wel het minimum.
Fig. 1.
Vervangt men T2 door een N-kanaals-FET, dan wordt de gelijkspanningsinstelling van de kaskode er een stuk eenvoudiger op; kijk maar naar figuur 2. Op het punt van steilheid (d.w.z. de verhouding tussen een verandering in I en de daarvoor nodige wijziging in Ube) doen de beide kaskodeversies niets voor elkaar onder.
Fig. 2.