2N3055-darlingtons
Er bestaat soms behoefte aan een transistor waarvan zo'n beetje alles hoog moet zijn: de maximale kollektorspanning, de stroom, de dissipa-tie en de stroomversterkingsfaktor. Denk maar aan de serie- of shuntregeling van gestabiliseerde voedingen, of aan eindversterkers. Dat lukt niet met een transistor (vermogenstransistoren hebben doorgaans een lage DC- en AC-stroomversterkingsfaktor hFE resp. hfe), maar wel met een kombinatie van meerdere transistoren, die zich gedraagt als een NPN- of PNP-transistor.
In de veertigwatter, elders in deze halfgeleidergids, is een NPN- en een PNP-kombinatie verwerkt van elk drie transistoren; in de hier afgedrukte schema's zijn in beide kombinaties vier transistoren verwerkt. En of het nou NPN of PNP is, drie of vier per kombinatie: het vermogenswerk wordt altijd door 2N3055-ers verricht.
De toevoeging van T1 ... T3 aan T4 zorgt voor een zeer hoge versterkingsfaktor. Een voorzichtige schatting (invloed van R1, R3 en R4) levert een hFE en hfe van minstens anderhalf miljoen op. De overige genoemde maxima komen praktisch overeen met die van een 2N3055, dus maximaal 115 W dissipatie (bij 25°C), [VCE] maximaal 60 V en maximaal 15 A kollektorstroom. De verzadigingsspanning van de NPN-kombinatie bedraagt circa 2 V, die van de PNP-kombinatie circa 3 V.