In de natuurkunde is de ampère (met het symbool A) een eenheid van elektrische stroom. De ampère is een van de zeven grondeenheden van het SI.
De ampère wordt gebruikt om de grootte van een elektrische stroom aan te geven. De ampère is genoemd naar André-Marie ampère, een van de hoofdontdekkers van het elektromagnetisme.
De ampère is als volgt gedefinieerd:
Een ampère is de constante elektrische stroom, die, wanneer deze loopt door twee parallelle geleiders van oneindige lengte en met een verwaarloosbare diameter, op 1 meter van elkaar geplaatst in vacuüm, een lorentzkracht tussen deze geleiders produceert van 2 × 10-7 Newton per meter lengte.
De huidige definitie is gelijkwaardig met de oorspronkelijke: de grootte van de ampère is zo gekozen dat we in de formule voor de lorentzkracht tussen geleiders het min of meer ronde getal 2 × 10-7 krijgen (in termen van de dyne en de cm was er alleen de factor 2). Om praktische redenen was er van 1893 - 1948 een andere definitie, berustend op het bepalen van de hoeveelheid neergeslagen zilver bij de elektrolyse van zilvernitraat; 1 ampère was de stroom die 1,118 000 mg zilver per seconde doet neerslaan uit een zilvernitraatoplossing. Later bleek bij preciezere meting dat de zo gedefinieerde stroom in termen van de oorspronkelijke en huidige definitie 0,999 85 A bedroeg.