Home - Wetenschap - Chemie - Elementen - Lutetium
Afkorting: Lu
Lutetium is een zilverwit lanthanide.
Nucleaire eigenschappen
Atoomnummer: 71
| Schil | Aantal electronen |
|---|---|
| 1 | 2 |
| 2 | 2, 6 |
| 3 | 2, 6, 10 |
| 4 | 2, 6, 10, 14 |
| 5 | 2, 6, 1 |
| 6 | 2 |
Isotopen
| Atoom- gewicht |
Vervaltijd | Verval- vorm |
Vervalproduct |
|---|---|---|---|
| 173 | 1,37 j | Electronen vangst | 173Yb |
| 174 | 3,31 j | Electronen vangst | 174Yb |
| 175 | Stabiel | ||
| 176 | 3,78*1010 j | β | 176Hf |
In de natuur is 175Lu de enige stabiele voorkomende lutetium isotoop. In totaal zijn er 33 radioactieve isotopen bekend waarvan 176Lu als gevolg van de lange halveringstijd nog op aarde voorkomt. 174Lu en 173Lu hebben een halveringstijd van respectievelijk 3,31 en 1,37 jaar. Alle andere radioisotopen hebben halveringstijden van minder dan enkele dagen.
Fysische eigenschappen
Kookpunt: 3670 K
Smeltpunt: 1936 K
Dichtheid bij 293 K en 1000 hPA: 9840 kg/m3.
Biologische eigenschappen
Toxicologie en veiligheid
Over de toxicologische eigenschappen van lutetium is weinig bekend en zou daarom zorgvuldig moeten worden behandeld. Van poedervormig lutetium is bekend dat het brandbaar is en explosiegevaar kan opleveren.
Bronnen
Van alle in de natuur voorkomende elementen wordt lutetium het minst aangetroffen in de aardkorst. Als vrij element komt het niet voor en de meeste lanthanide bevattende mineralen bevatten uiterst lage concentraties lutetium. De commercieel meest aantrekkelijke bron is het mineraal monaziet dat ongeveer 0,003% lutetium bevat. Het isoleren van lutetium is een lastig en kostbaar proces waarbij in een ionenwisselaar watervrij lutetiumchloride of -fluoride wordt gereduceerd met calcium.