Rob's web

Tin

Home - Wetenschap - Chemie - Elementen - Tin


Tin

Afkorting: Sn

Tin is een zilvergrijs hoofdgroepmetaal.

Tin is een buigzaam, kneedbaar en zeer kristallijn zilverachtig-wit metaal dat bij buiging een karakteristiek geluid geeft dat wordt veroorzaakt door de brekende kristallen. Het metaal is bestand tegen zee- en kraanwater, maar is oplosbaar in de meeste zuren.

Bij standaarddruk komen er twee allotropen van tin voor. Bij lage temperatuur komt het voor als grijs - alfa - tin met een kubische kristalstructuur vergelijkbaar met die van silicium en germanium. Bij temperaturen boven de 13,2°C verandert het naar wit - beta - tin. In deze vorm heeft het een tetragonale structuur. Bij afkoeling keert het weer terug naar de kubische vorm. Vroeger werd dit proces wel tinpest genoemd; het kan worden voorkomen door toevoeging van antimoon of bismut.

Nucleaire eigenschappen

Atoomnummer: 50

Schil Aantal
electronen
1 2
2 2, 6
3 2, 6, 10
4 2, 6, 10
5 2, 2

Isotopen

Atoom-
gewicht
Vervaltijd Verval-
vorm
Vervalproduct
112 Stabiel
114 Stabiel
115 Stabiel
116 Stabiel
117 Stabiel
118 Stabiel
119 Stabiel
120 Stabiel
121 27,06 u β 121Sb
122 Stabiel
124 Stabiel
126 1×105 j β 126Sb

Van alle elementen komen er van tin de meeste stabiele isotopen voor (10). Daarnaast zijn er ongeveer 18 radioactieve isotopen bekend.

Fysische eigenschappen

Kookpunt: 2896 K
Smeltpunt: 505 K
Dichtheid bij 293 K en 1000 hPA: 7300 kg/m3.

Biologische eigenschappen

Toxicologie en veiligheid

Via blikvoeding krijgen mensen lage concentraties tin binnen. Tot op heden zijn daarvan geen schadelijke gevolgen bekend en dus kan worden gesteld dat tin ongevaarlijk is. Rond 1965 steeg de tinprijs explosief (tot 45 euro per kilogram, nu: 5 euro per kilogram), waardoor vele tingieters om de kostprijs te drukken hun legering met lood aanlengden. Als uit zo'n tinnen beker gedronken werd liep men uiteraard het risico van loodvergiftiging.

Bronnen

Op vrijwel alle continenten op aarde komt tin voor. Het erts wordt bij hoge temperatuur in ovens gereduceerd met koolstof. Het enige commercieel aantrekkelijke tinbevattende mineraal is cassiteriet, dat vooral in Zuidoost-Azië in ruime mate gevonden wordt. Andere mineralen die in lage concentraties tin bevatten zijn: stanniet, cylindriet, frankeiet, canfieldiet en tealliet.