FET-voortrap in twee meter ontvanger
Bij experimenten met Field Effect Transistoren in de voortrap van de twee meter ontvanger, stuitte ik steeds op twee problemen:
- De bandbreedte van het geheel;
- De neutrodynisatie
Bij gebruik van een FET was het steeds zo, dat bij het meest gunstige ruisgetal en versterking van de FET, de bandbreedte nooit 2 MHz was. Ook was de drain-gate capaciteit zeer temperatuur-afhankelijk, waardoor de neutrodynisatie nooit optimaal bleef ingesteld. De aankoppeling zowel als de uitkoppeling moeten zeer los zijn. Wanner men namelijk een redelijke versterking uit een FET wil halen moet men een behoorlijke ingangs-impedantie hebben, ongeveer 1 kOhm. In de drain is minimaal 2,5 kOhm gewenst. Deze wijsheid verkreeg ik uit een Technical Information van Texas Instruments en betreft o. a. de 2N3823.
Fig. 1.
L1 = 4,5 wdg., 10 mm ø - tap op 1 wdg. van aarde.
L2 = 4 wdg., 10 mm ø - tap op 1 wdg. van koude eind.
De door mij gebruikte schakeling heeft echter geen neutrodynisatie. Het ruisgetal, gemeten met mijn bescheiden middelen, is niet slechter dan in geneutrodyniseerde toestand.
Onderstaande waarden gaven bij mij het beste resultaat:
Vb = 25 Volt, Ic = 5,2 mA, Vbb = 11,8 Volt, Vgs = 0,95 Volt, versterking 16 à 18 dB.
De schakeling heeft de volgende voordelen:
- geen neutrodynisatie nodig;
- eenvoudig na te bouwen;
- eventueel AVC te regelen;
- geen bijzondere onderdelen benodigd.
Het enige nadeel is dat men het zelf moet bouwen!
De ingangskring wordt als volgt afgeregeld:
Regel de koppeltrimmer op minimum op een sterk signal af, de afstemtrimmer nu pieken. Nu de koppeltrimmer iets indraaien en de afstemtrimmer bijstemmen. Deze handeling herhalen totdat een maximum is gevonden. Tenslotte de koppeltrimmer indraaien totdat de gewenste bandbreedte wordt bereikt.
Hetzelfde geldt voor uitgangskring, waarbij in- en uitgangskring eventueel "staggered getuned" kunnen worden.
PA0SAS.