Antimoon
Afkorting: Sb
Antimoon, ook antimonium of stibium geheten, is een zilvergrijs metalloïde.
In de elementaire vorm is antimoon een zilverwitte, brosse en breekbare kristallijne vaste stof met slechte elektrische, maar goede thermische geleidbaarheid. Fysisch deelt metalloïde antimoon veel eigenschappen met metalen, maar chemisch gezien is het duidelijk anders. Antimoon reageert heftig met oxiderende zuren en halogenen.
Nucleaire eigenschappen
Atoomnummer: 51
| Schil | Aantal electronen |
|---|---|
| 1 | 2 |
| 2 | 2, 6 |
| 3 | 2, 6, 10 |
| 4 | 2, 6, 10 |
| 5 | 2, 3 |
Isotopen
| Atoom- gewicht |
Vervaltijd | Verval- vorm |
Vervalproduct |
|---|---|---|---|
| 119 | 38,19 h | Electronen vangst | 119Sn |
| 120 | 5,76 d | Electronen vangst | 120Sn |
| 121 | Stabiel | ||
| 122 | 2,7238 d | β Electronen vangst |
122Te 122Sn |
| 123 | Stabiel | ||
| 124 | 60,20 d | β | 124Te |
| 125 | 2,7582 j | β | 125Te |
Op aarde komen er twee stabiele antimoon isotopen (121Sb en 123Sb) voor in ongeveer gelijke verhouding. Daarnaast is er een aantal relatief kortlevende radioactieve isotopen bekend.
Fysische eigenschappen
Kookpunt: 1860 K
Smeltpunt: 904 K
Dichtheid bij 293 K en 1000 hPA: 6684 kg/m3.
Biologische eigenschappen
Toxicologie en veiligheid
Veel antimoonverbindingen zijn zeer giftig. De symptomen van antimoonvergiftiging lijken op die van arsenicumvergiftiging.
Voor drinkwater heeft de EU een limiet van 5 µg per liter gesteld.
Bronnen
In vrije vorm komt antimoon in de natuur niet voor. Er zijn echter wel ruim honderd antimoon bevattende mineralen bekend, zoals stibniet.