Lensvattingen
Een lensvatting is de opening in de body van jouw spiegelreflex- of systeemcamera waar je je lenzen in bevestigt. Ook de Engelse term 'lens mount' wordt vaak gebruikt.
Er zijn twee manieren om een objectief met de camera te verbinden. Met behulp van een schroefdraad of met een bajonet.
Schroefvattingen
Hoewel schroefdraad makkelijk lijkt is het minder precies. Verder is het kwetsbaarder dan een bajonet, je moet dus met beleid het objectief vervangen anders loop je kant de draad te beschadigen.
P-draad
De bekenste draadvatting is P-draad. Dit is een M42×1,0 mm draad. Deze vatting is in 1949 ontwikkeld.
Praktica was een van de camera producenten die deze vatting heeft gebruikt.
De pin bedient het diafragma. Door het indrukken van de pin wordt het diafragma gesloten tot de op het objectief ingestelde waarde.
T2-draad
T2 draad is ook een M42 draad maar met een fijnere schroefdraad. Het gebruikt M42×0,75 mm draad.
De T-mount is in 1957 door Tamron ontwikkelt en kent meerdere vrianten.
T2-draad wordt gebruikt om camera's op telescopen en microscopen te monteren.
Verder zijn er macrotubussen en balgen met deze universele draad gemaakt.
Voor een camera met bajonet is nog een verloopring nodig.
M39
Leica gebruikte een M39 draad voor hun objectieven.
C-draad
Voor videocamera's is er het C-draad.
C-mount lenzen hebben een mannelijke schroefdraad, die past op een vrouwelijke schroefdraad op de camera. De draad heeft een nominale diameter van 1 inch (25,4 mm), met 32 schroefdraden per inch (0,794 mm spoed), aangeduid als "1-32 UN 2A" in de ANSI B1.1-standaard voor uniforme schroefdraad. De flensbrandpuntsafstand is 17,526 mm (0,6900 inch) voor een C-vatting.
Bajonetvattingen
Met de komst van allerlei automatieken was het noodzakelijk om de lens telkens in exact dezelfde positie op het camerahuis te plaatsen, waarvoor een bajonetsluiting beter geschikt is. Een bijkomend voordeel van de bajonetvatting is dat het verwisselen van de lenzen sneller en zekerder gaat. De meeste camerafabrikanten hebben een eigen systeem ontwikkeld, alleen de K-bajonet van Pentax werd licentievrij gemaakt en werd ook gebruikt door andere merken, zoals Ricoh.
De bajonetvatting van moderne camera's heeft een aantal elektrische contacten waarmee allerlei informatie uitgewisseld wordt tussen objectief en camera. Zo kan de camera weten welk type objectief gemonteerd is, welke brandpuntsafstand ingesteld staat bij een zoomobjectief, wat het minimale en maximale diafragma is en dergelijke. De lens wordt vervolgens aangestuurd met de juiste diafragmawaarde en in sommige types wordt ook de scherpstelling door een in het objectief ingebouwde motor verzorgd. Bij camera's waarbij dit niet het geval is is er een mechanische koppeling waarbij de in de camera gebouwde motor voor de scherpstelling zorgt.
Canon FD bajonet
Deze bajonet werd voor FL objectieven ontwikkeld en is later 1971 uitgebreid voor FD lenzen.
Deze bajnoet word alleen op analoge camera's gebruikt.
Met een verloopring zijn deze objectieven ook op EF-bajonet te gebruiken. De ring dient wel een correctielens te hebben om op oneindig scherp te kunnen stellen.
Voor macro gebruik is deze ook zonder lens te koop. Deze ring werkt dan als tussenring.
Canon AC bajonet
Voor de T80 is een aanpassing gemaakt van de FD bajonet zodat deze camera met AC en FD objectieven kan werken.
Dit is een hybride systeem dat electrisch focuseert en mechanisch het diafragma bedient.
Canon EF bajonet
Deze wordt voor EF lenzen gebruikt. Deze hebben alleen electrische verbindingen tussen body en objectief
Deze vatting wordt voor het eerst gebruikt bij de analoge EOS camera's. Dit zijn autofocus systemen.
De vatting rechts toont twee markeringen. De rode stip is voor EF objectieven en de witte vierkant is voor EF-S objectieven.
EF-S objectieven kunnen niet op bodies geplaats worden die alleen een rode stip hebben. Dit zijn analoge of full-frame digitale camera's. De EF-s is bedoeld voor camera's met een sensor van het APS-C type.
