Van externe bronnen:
Opgewekte ruis in ontvanger, antenne of versterker:
Wordt ook wel statische ruis genoemd en ontstaat o.a. door ontlading van elektrostatisch geladen wolken.
Dit soort ruis heeft een sterk impulsachtig karakter (onweer b.v.) en varieert sterk met de frequentie, het tijdstip, de dag, de geografische plaats en het weer.
De meeste ruis ontstaat in een frequentieband beneden de 50 MHz en gedraagt zich hetzelfde als radiosignalen van die frequenties.
Deze soort ruis is sterk verantwoordelijk voor het al of niet doen slagen van een radioverbinding op lage frequenties.
Dit is ruis welke van buiten de aardatmosfeer komt en is onderverdeeld in zonneruis en sterren- of heelalruis.
De intensiteit van deze ruis is zeer laag en zou na de door mensen veroorzaakte storing en atmosferische ruis op de derde plaats komen v.w.b. intensiteit.
De kosmische ruis is hoofdzakelijk in het frequentiespectrum aanwezig tussen de 10 en 300 MHz.
Wordt o.a. veroorzaakt door hoogspanningskabels, vliegtuigen, auto's, verwarmingsapparaten, etc.
Al deze verschillende soorten storing wordt ook wel als ruis beschouwd.
De intensiteit van deze "ruis" is het grootst in steden en sterk geïndustrialiseerde gebieden.
Deze komt hoofdzakelijk voor bij vliegtuigen welke b.v. door een elektrisch veld van een onweerswolk vliegen.
Hierdoor wordt het vliegtuig opgeladen (statisch) t.o.v. zijn omgeving.
Deze lading zal op scherpe punten van het vliegtuig boogontladingen (corona's) doen ontstaan, welke een sterk inductieveld veroorzaken, wat weer ontvangen wordt door de antennes van het vliegtuig.
Indien een antenne aangesloten wordt op een ontvanger, dan zal het ruisvermogen aan de uitgang van deze ontvanger toenemen.
We kunnen de antenne dan ook beschouwen als een ruisbron, waarvan de energie, afhankelijk is van diverse factoren.
De antenne is op zichzelf te beschouwen als een thermische ruisbron, doch het vermogen hiervan is minimaal in vergelijking met de ontvangen ruis.
Deze ontvangen ruis (atmosferische ruis, storing, etc.) is weer afhankelijk van de antennekarakteristiek, de plaats van de antenne en de ontvangfrequentie.
Kontaktruis ontstaat door zeer kleine onderbrekingen en/of verbindingen in komponenten. Dit treedt vooral op in halfgeleidende materialen (koolweerstanden b.v.).
Men moet dit vooral niet verwarren met thermische ruis.
Deze ontstaat door variaties van magnetische velden, zowel van vaste magneten (heel kleine variaties) als van elektromagneten of transformatoren.
Een spoel om zo een magneet zal de fluxverandering in een spanning omzetten.
Dit is ook bekend als het effect van Barkhausen.
Deze ruis ontstaat door fluktuatie van de elektronenstroom in een buis.
Dit is weer onder te verdelen in de volgende soorten:
Over het algemeen geldt: hoe meer elektroden in een buis aanwezig zijn, des te meer ruis er geproduceerd wordt.
De totale hoeveelheid ruis, welke in de buis geproduceerd wordt, wordt door de fabrikant aangegeven als een equivalente ruisweerstand.
Deze denkbeeldige weerstand, aangesloten tussen rooster en kathode, heeft een even grote ruisspanning aan de uiteinden, als de naar het rooster getransformeerde buisruis zou hebben.
De buis wordt dan verder als een ideale versterker beschouwd.
Hier geldt: hoe kleiner de ruisweerstand, des te beter de buis is.
Deel 1 - Deel 2.
PA0SJG.