Home - Wetenschap - Chemie - Elementen - IJzer
Afkorting: Fe
IJzer is een een grijs overgangsmetaal.
IJzer is net als nikkel en kobalt een ferromagnetisch metaal. De kern van de meest frequente ijzer-isotoop 56Fe heeft de hoogste bindingsenergie van alle elementen waardoor ijzer het zwaarste element is dat exotherm kan worden gemaakt door fusie en het lichtste element dat zonder energieverlies kan worden gemaakt door kernsplijting. Dit verklaart waarom het element zeer veel voorkomt in het heelal, de totale massa ijzer in het universum bedraagt meer dan 100 keer die van alle zwaardere elementen tezamen. Met 32,1 % is het het element dat het meest voorkomt in de samenstelling van de aarde.
Nucleaire eigenschappen
Atoomnummer: 26
| Schil | Aantal electronen |
|---|---|
| 1 | 2 |
| 2 | 2, 6 |
| 3 | 2, 6, 6 |
| 4 | 2 |
Isotopen
| Atoom- gewicht |
Vervaltijd | Verval- vorm |
Vervalproduct |
|---|---|---|---|
| 54 | Stabiel | ||
| 55 | 2,73 j | Electronen vangst | 55Mn |
| 56 | Stabiel | ||
| 57 | Stabiel | ||
| 58 | Stabiel | ||
| 59 | 44,503 d | β | 59Co |
| 60 | (2,62 ± 0,04)*106 j | β | 60Co |
In de natuur komen vier stabiele ijzerisotopen voor waarvan 56Fe de meest voorkomende is. 60Fe is een erg lang levende radioactieve isotoop en is van groot belang bij onderzoek naar de oorsprong van het zonnestelsel.
Fysische eigenschappen
Kookpunt: 3023 K
Smeltpunt: 1811 K
Dichtheid bij 293 K en 1000 hPA: 7860 kg/m3.
Biologische eigenschappen
Zie hier.
Toxicologie en veiligheid
Hoewel ijzer als sporenelement in het menselijk lichaam voorkomt, is het in grote hoeveelheden giftig omdat het dan reageert met peroxiden en vrije radicalen vormt. Het kan de lever, hart en endocriene organen aantasten.
Bronnen
De aardkorst bestaat voor ongeveer 5% uit ijzer, meest voorkomend als het mineraal hematiet; ijzer(III)oxide ("ijzertrioxide" bestaat niet) (Fe2O3). Zuiver ijzer wordt hieruit geïsoleerd door het erts bij hoge temperatuur te reduceren met koolstof. In vrijwel alle delen van de wereld zijn ijzermijnen te vinden. De grootste wingebieden liggen in China, Brazilië, Australië, Rusland en India, samen goed voor ongeveer 70% van de wereldproductie.