Afkorting: Co
Kobalt is een zilverkleurig overgangsmetaal.
Het woord kobalt komt van het Duitse kobold (kabouter). Kobalterts werd vaak verward met ertsen van de metalen die men wilde delven, waardoor de teleurstelling groot was als men het ongewenste kobalt verkreeg. Kobalt trekt het giftige arsenicum aan en joeg daarom angst aan bij de mijnwerkers. Men geloofde dus dat kobolden uit kwaadaardigheid dit metaal in de mijnen legden.
Atoomnummer: 27
Schil | Aantal electronen |
---|---|
1 | 2 |
2 | 2, 6 |
3 | 2, 6, 7 |
4 | 2 |
Atoom- gewicht |
Vervaltijd | Verval- vorm |
Vervalproduct |
---|---|---|---|
56 | 77,27 d | Electronen vangst | 56Fe |
57 | 271,79 d | Electronen vangst | 57Fe |
58 | 70,86 d | Electronen vangst | 58Fe |
59 | Stabiel | ||
60 | 1925,1 d | β | 60Ni |
In de natuur komt één stabiele isotoop (59Co) voor en een groot aantal (ruim 20) radioactieve, waarvan 60Co de langste halveringstijd heeft. Het vervallen van kobalt-60 naar het stabiele nikkel-60 is de belangrijkste reden om na uitgebruikname zo'n 20 tot 150 jaar te laten afkoelen alvorens te beginnen met de ontmanteling van een kerncentrale.
Kookpunt: 3373 K
Smeltpunt: 1768 K
Dichtheid bij 293 K en 1000 hPA: 8900 kg/m3.
Het komt ook voor in het menselijk lichaam als bestanddeel van vitamine B12, in het lichaam van een volwassene komt 1 à 2 gram kobalt voor.
Zie hier.
In poedervorm is kobalt brandbaar. Op een paar uitzonderingen na zijn kobaltverbindingen matig giftig. 60Co is een krachtige Γ straler en kan daardoor kankerverwekkend zijn. Kobalt (chloride) kan allergische reacties veroorzaken (kobaltallergie).
In de aardkorst komt kobalt voor als cobaltiet, erythriet, skutterudiet en andere mineralen. De grootste hoeveelheden kobalterts worden gedolven in China, Zambia, Rusland en Australië. Vroeger werd het erts in Europa gedolven, vooral in Saksen.