Laurinezuur is een verzadigd vetzuur en komt oa voor in moedermelk en cocosolie en is in staat mogelijk schadelijke micro-organismen te bestrijden. De moeite waard om eens naar te kijken.
Door de vele berichten van de afgelopen tijd zou het idee kunnen ontstaan dat we alle verzadigde vetten links moeten laten liggen. Niets is minder waar, want er is overtuigend bewijs voor het wezelijk belang voor onze gezondheid. Enkele verzadigde middellange-ketenvetzuren zoals laurinezuur dragen bij tot het natuurlijk vermogen van het lichaam om mogelijk schadelijke micro-organismen te bestrijden. Bovendien zijn verzadigde vetzuren nodig om het onverzadigd vetzuur alfa-linoleenzuur adequaat om te kunnen zetten in de verlengde omega-3-vetzuren EPA en DHA die we vooral in vette vis aantreffen. Laurinezuur, een verzadigd vetzuur, is voorwaardelijk essentieel voor lacterende vrouwen. Het lichaam maakt het aan, maar niet in voldoende mate. Moedermelk heeft sowiezo een unieke samenstelling. Het vet is namelijk 45 to 50% verzadigd, 35% enkelvoudig onverzadigd en voor 15% meervoudig onverzadigd. De suggestie dat verzadigd vet de oorzaak van hartkwalen is, staat haaks op het feit dat de afzetting van vet op de aderwanden uit 74% onverzadigde vetzuren bestaat. Er is geen sterke relatie tussen verzadigde vetten en cardiovasculiare ziektebeelden. In tegenstelling tot de consumptie van transvetzuren en grote hoeveelheden onverzadigde omega 6 vetzuren. De eerder genoemde eskimo's met een hoog vetgehalte in hun voedingspatroon sterven zelden aan hart- en vaatziektes. Dit geeft ongetwijfeld een meer genuanceerd beeld over verzadigde vetten.
Het bleek dat in vergelijking met koolhydraten noch laurinezuur, noch myristinezuur, noch palmitinezuur een ongunstig effect heeft op de totaalcholesterol : HDL - cholesterolverhouding. Deze verzadigde vetzuren verhoogden weliswaar het totaalcholesterolgehalte, maar dit was ten dele te verklaren door een verhoging van het "goede" HDL-cholesterol.
Kokosolie (caprinezuur, laurinezuur, caprylzuur) kan ingezet worden om Candida albicans te bestrijden, tumoren, seksueel overdraagbare ziekten, meningitis, herpes virus-6A, griepvirus, hepatitis C, mazelen, chronisch vermoeidheidssyndroom… en kan zelfs tandbederf met 80% verminderen. Ook helpt het de neveneffecten en symptomen van AIDS te verlichten.
Ik kan jullie melden dat ik van Lyme afgekomen ben met de kokosolie. nadat ik eerst binnen een week of 3 na de tekenbeet een antibioticakuur gekregen heb leek alles rustig; na een paar maanden volgde iest dat op een burnout leek; na weer een paar maanden werken kreeg ik steeds bijholteontstekingen; 15 maanden en 7 kuren later wist mijn KNO-arts het niet meer en ik ook niet; behalve dan dat ik steeds bleef zitten met de vraag of dit alles met Lyme te maken kon hebben. Toen kwam ik bij André Schaap, natuurarts. Hij stelde meteen vast dat ik de ziekte van Lyme nog steeds had en stelde mij voor te starten met de kokosolie. Toen ik begon met de kokosolie was ik mijn baan kwijt doordat ik het vertikte de WAO in te gaan en was ik niet in staat gewoon te werken. Soms had ik een goede dag, maar vaak hele slechte waarop er niets uit mijn handen kwam. Na een paar maanden zo'n 6 theelepels ongeraffinieerde kokosolie per dag gebruikt te hebben (inderdaad op brood, dan is het gewoon heerlijk smeuiig en praktisch reuk- en smaakloos; je mag het niet verhitten!) was ik er fysiek weer grotendeels bovenop. Inmiddels gebruik ik het nog steeds af en toe, zodat ik mijn voorraadje Laurinezuur (50% van de kokosolie is laurinezuur) op peil houd; dat is belangrijk, want laurinezuur geruikt je lichaam van nature tegen de veroorzaker van de ziekte van Lyme.
Bron: Ziekte van Lyme forum
Kokosolie (of vet) heeft een antimicrobiële werking, is werkzaam tegen kanker en hart en vaatziekten. Het belangrijkste bestanddeel (50%) van kokosvet is laurinezuur. Dit wordt succesvol ingezet bij bacteriële en schimmelinfecties, dysbioses (darmflora verstoringen), overgewicht (kokosolie bevat een erg lage glycemische index, bovendien verzadigd het eerder en wordt het niet als vet opgeslagen door het lichaam - in tegenstelling tot gewone suikers). Op het eiland Tokelau in de Stille Oceaan haalt men 60% van de energiebehoefte uit kokosolie. Het cholesterolniveau is, volgens Nederlandse normen ideaal en hart en vaatziekten komen er nauwelijks voor. Reden te over dus om meer kokosolie te gebruiken in de keuken.
Laurinezuur wordt in de lever net zo snel omgezet tot energie als gewone suiker, maar het zorgt ook voor vetverbranding.
Uit onderzoek in België, Australië en Zwitserland is gebleken dat vetten en oliën in het voer de methaanproductie kan verminderen. Het meest effectief is laurinezuur, een bestanddeel waar kokosolie voor meer dan 50% uit bestaat. Met een klein beetje (6%) kokosnootolie in het voer kan de uitstoot van broeikasgassen met ruim 1% worden verminderd. Dat is 1/6 deel van de 6% emissiereductie die Nederland in 2010 volgens het Kyoto protocol moeten bereiken. Anderzijds heeft kokosolie in het voer positieve bijwerkingen op de gezondheid van het dier. Bijvoorbeeld, kalveren hebben baat bij kokosolie in de eerste melk (biest) voor een betere voervertering.
Zoals iedereen inmiddels wel zal weten is het in onze samenleving eerder een probleem dat we te veel - vooral dierlijke - vetten binnenkrijgen dan te weinig! Als u moet kiezen welke vetten u gebruikt dan is het zinvol om te letten op de omega-3-vetzuren en de omega-6-vetzuren en op vetten met laurinezuur. In de praktijk komt u bij plantaardige voeding dan al snel uit bij lijnzaad en lijnzaadolie (koud gebruiken in bv. salades), olijfolie (matig verhitten mag) en kokos- en palmpitolie (kan goed verhit worden zonder al te schadelijke gevolgen). Voor een goede verhouding tussen omega-3-vetzuren en omega-6-vetzuren komt u zeker niet uit bij vet uit zuivel!
Boter bevat ongeveer 12-15% vetzuren met een korte- en middellange keten. Dit soort van verzadigd vet hoeft niet door de galzouten te worden geëmulgeerd. Maar wordt direct door de dunne darm geabsorbeerd naar de lever, waar het omgezet wordt voor snelle energie. Deze vetzuren hebben ook antimicrobiële, anti-tumorvormende, en immuunsysteem-ondersteunende eigenschappen, vooral het 12-koolstof laurinezuur, een vetzuur met een middellange keten die niet gevonden wordt in andere dierlijke vetsoorten. Hoog beschermend laurinezuur zou een conditioneel essentieel vet genoemd moeten worden omdat het alleen door de borstklier wordt gemaakt en niet door de lever zoals andere verzadigde vetten (65). We moeten het uit een van twee bronnen uit de voeding verkrijgen – kleine hoeveelheden botervet, of grote hoeveelheden kokosolie. Het vier-koolstof boterzuur is praktisch uniek voor boter. Het heeft schimmelwerende-eigenschappen, zoals ook anti-tumor effecten.
Wij associëren tropische vetten als kokosolie en palmolie vaak met een slechte gezondheid, maar er zijn aanwijzingen, dat deze oliën ook positieve effecten hebben. Zo heeft bijvoorbeeld laurinezuur, dat in hoge concentraties aanwezig is in kokosolie, sterke anti virale, anti bacteriële en antischimmeleigenschappen. Tot voor kort heeft geen enkele wetenschapper uit de gevestigde voedingswetenschap het verband gelegd tussen deze eigenschappen en de behandeling van ernstige virale infecties, terwijl het potentieel er wel is. "Alle vetten, met uitzondering van de door bewerking ontstane transvetten, hebben het lichaam iets positiefs te bieden. De huidige trend gaat veeleer in de richting van een matige consumptie van verzadigde vetten dan van een volledige uitsluiting uit het dieet." Tropische oliën zijn mogelijk ook goed voor het hart. Een overzicht van de literatuur over de effecten van kokosolie op cholesterol en atherogenese (het ontstaan van vetafzettingen op de wand van arteriën) besloot met de opmerking, dat "kokosolie met betrekking tot atherogeniciteit een neutraal vet is.
Uit andere studies, die het effect van kokosolie en sojaolie bij gezonde jonge mannen vergeleken, blijkt, dat kokosolie het (goede) HDL-cholesterol verhoogt, terwijl sojaolie HDL verlaagt. In landen waar mensen traditioneel veel kokosolie gebruiken, komen hartziekten niet vaak voor. Maar als deze mensen verhuizen naar landen met een typisch Westers dieet, dan stijgt hun totale en (slechte) LDL-cholesterol, terwijl het HDL-cholesterol juist daalt.
Lauric acid, the major fatty acid from the fat of the coconut, has long been recognised for the unique properties that it lends to nonfood uses in the soaps and cosmetics industry. More recently, lauric acid has been recognised for its unique properties in food use, which are related to its antiviral, antibacterial and antiprotozoal functions. Now, capric acid, another of coconut's fatty acids, has been added to the list of coconut's antimicrobial components. These fatty acids are found in the largest amounts only in traditional lauric fats, especially from coconut. Also, recently published research has shown that natural coconut fat in the diet leads to a normalisation of body lipids, protects against alcohol damage to the liver and improves the immune system's anti-inflammatory response.
Lauric.org was established in 1997 when it was determined a need existed for (i) undertaking clinical research that focused on the role that lauric acid and its monoglyceride derivatives play in combating lipid-coated viruses (LCVs) such as HIV virus, measles virus, herpes simplex virus-1 (HSV-1), vesicular stomatitus virus (VSV), visna virus, and cytomegalovirus (CMV), and (ii) promoting an awareness among the international research community of the existence of such anti-viral, anti-microbial monoglycerides. As the number of LCVs has grown, either advancing among the populus or mutating in the face of ineffectual drug treatments -- in some cases in epidemic proportions -- a swift response from the infectious disease research community was deemed necessary to quickly understand the complexities of the LCVs and provide solutions to a growing set of problems now being faced by governments and their populations.
The edible lauric fats, such as coconut or palm kernel, both of which are GRAS (Generally Recognized as Safe), can provide a unique source of both antimicrobial lipids and needed calories. The role of calories is important because the individual with HIV/AIDS -- progressively more immune-compromised with frequent bouts of infection -- very often has a diet that is inadequate in calories and/or has an inappropriate balance of macro and micro nutrients. These infections may be precipitated by opportunistic microorganisms, e.g., CMV, candida, and cryptosporidium.