Mangaan

Chemisch element Mangaan (Mn)
Atoomnummer 25.

Mangaan is betrokken bij de synthese van eiwitachtige stoffen, botten en kraakbeen. Mangaan is tevens een onderdeel van kraakbeen. Bevordert de groei en werking van de cellen, een tekort aan mangaan uit zich in geestelijke en lichamelijke vermoeidheid.

Een enzym superoxide dismutase (SOD) bevat mangaan, dit enzym beschermt het lichaam tegen vrije radicalen. Een tekort aan mangaan uit zich in geestelijke en lichamelijke vermoeidheid.

Het lichaam bevat ongeveer 20mg mangaan. Mangaan gebrek gaat vaak gepaard met ijzer overschot en andersom. Het activeert tal van enzymen in een organisme

Mangaan is een spoorelement.

Eigenschappen

Nodig bij de bescherming tegen vrije radicalen
Zorgt voor een gezond functionerend zenuwstelsel
Nodig voor de vrouwelijke geslachtshormonen
Nodig voor de synthese van structurele eiwitten in het lichaam
Noodzakelijk voor een normale opbouw van de botten
Belangrijk voor de vorming van tyroxine (schildklierhormoon)
Nodig voor de hersenfunctie
Nodig voor de stofwisseling van glucose

Symptomen bij een tekort

Vermoeidheid
Slecht geheugen
Nerveuze prikkelbaarheid
Ataxie
Betrokken bij diabetes, hartkwalen en reumatische gewrichtsontstekingen

Bronnen

Belangrijke bronnen van mangaan zijn: thee (een kop thee bevat 1 mg mangaan), graanproducten, volkorenbrood, noten, gekiemde zaden, cacao, bladgroente, peulvruchten, fruit en zeewier.

Dosering

De aanbevolen dagelijkse hoeveelheid van mangaan is 2 tot 5 mg, doses tot 10 mg worden veilig geacht. Mangaan kan het beste worden ingenomen in een goed multivitaminen- en mineralenpreparaat.

Voorzichtig en giftigheid